Bohaterowie książki A. Kamińskiego, to młodzi ludzie, którym przyszło walczyć w obronie własnego kraju. Wykazali się w tej walce wielkim męstwem i odwagą. Dzielnie stawiali opór okupantowi. Zośka, Alek i Rudy stali się wzorami polskiej młodzieży okresu II wojny światowej. Ale czy dziś, na początku XXI wieku nadal możemy traktować ich sylwetki jako ideały godne naśladowania? Czy współczesna młodzież może brać z nich przykład?
Pozornie współcześni młodzi ludzie niewiele mają wspólnego z bohaterami ,,Kamieni na szaniec". Żyjemy przecież w wolnym kraju i nikt nie wymaga od nas poświęcania własnego życia w obronie ojczyzny. Nie musimy walczyć z okupantem, organizować akcji sabotażowych i ryzykować własnego życia i zdrowia w nierównej walce. Nikt nie każe nam roznosić zakazanych ulotek, ani przemycać tajnych dokumentów. Czy zatem w ogóle możemy mówić o braniu przykładu z młodzieży okresu wojny? Moim zdaniem tak.
,,Kamienie na szaniec" to rzeczywiście książka przede wszystkim o walce, ale jej bohaterowie mają wiele cech, które powinniśmy naśladować i dziś.
Po pierwsze Alek, Zośka i Rudy to chłopcy, którzy kochają własną ojczyznę. Są prawdziwymi patriotami, a dzisiaj słowo to zostało niemal całkowicie wyparte ze słownika ludzi młodych. Żyjemy w wolnej Polsce, ale nie potrafimy tego docenić. Nasz kraj nic dla nas nie znaczy. Tradycja i kultura polska są całkowicie wypierane przez naleciałości z innych państw. Bezkrytycznie przyjmujemy wszystko co pochodzi z zachodu, natomiast słowo ,,polskie" stało się synonimem słów ,,gorsze, tandetne". Z taką tendencja powinniśmy walczyć. Musimy sami zadbać o to, żeby Polska znowu stała się ojczyzną, o której warto żyć. Powinniśmy znać naszą historię, tradycję, kulturę. Kultywować ją i nie wstydzić się naszej polskości. Bohaterowie książki Kamińskiego walczyli o kraj narażając życie. My powinniśmy stanąć w obronie godności Polaków może czasem narażając się na niezrozumienie ze strony rówieśników. Pokażmy innym, a przede wszystkim samym sobie, że to co polskie może być piękne. Nie wstydźmy się pokazać, że szanujemy polski język i polskie zwyczaje.
Po drugie przedstawieni w powieści chłopcy to prawdziwi przyjaciele. Każdy z nich gotowy był zaryzykować własne życie, byle ocalić druga osobę. Między przyjaciółmi zdarzały się sprzeczki, ale żaden z nich nie potrafił pozostawić kolegi bez pomocy.
Niestety dzisiaj często zdarza się, że najbliższym przyjacielem młodego człowieka jest komputer. Młodzi ludzie zachowują się w sposób bardzo egoistyczny. Nie potrafią nawet w najmniejszym stopniu poświęcić się dla drugiej osoby. Dlatego z książki Kamińskiego powinni nauczyć się tego, jak powinna wyglądać prawdziwa i szczera przyjaźń. Tego, że nie jest to jedynie miłe spędzanie wolnego czasu, ale tez zaufanie, pomoc i poświęcenie dla drugiego człowieka.
Zośka, Alek i Rudy dbają też o swój rozwój intelektualny. Mimo że przyszło im żyć w bardzo trudnych czasach, wiedzą, iż pod żadnym pozorem nie mogą zaprzestać nauki. Tajne nauczanie i samodoskonalenie jest jedyna formą zdobywania wiedzy w okresie wojny. Chłopcy jednak zdają sobie sprawę z tego, że tylko wykształceni ludzie maja szansę pokonać silnego wroga. Wiedza jest zatem ogromna wartością. Współczesna młodzież często zapomina o tym. Nie myśli o nauce jako o przywileju, lecz ciężkim obowiązku. To również powinno się zmienić.
Podsumowując, uważam, że od bohaterów ,,Kamieni na szaniec" możemy się naprawdę wiele nauczyć. Mimo, że żyjemy w zupełnie innych czasach, powinniśmy brać przykład z ludzi, którzy kochają swój kraj, szanują innych ludzi, wiedzą co oznacza prawdziwa przyjaźń i gotowi są poświęcić się dla innych.
I dziś warto być takim człowiekiem. Uważam, że tylko kierując się takimi zasadami można zaskarbić sobie uznanie i szacunek społeczeństwa.
