„Dziady cz. III” – Adam Mickiewicz

„Dziady cz. III” to jeden z najważniejszych dramatów polskiego romantyzmu, ukazujący cierpienia narodu polskiego po klęsce powstania listopadowego. Głównym bohaterem jest Gustaw-Konrad – poeta i patriota, który buntuje się przeciwko Bogu i tyranii zaborców. Utwór łączy wątki osobiste z narodowymi, tworząc wizję Polski jako narodu wybranego, który cierpi za inne narody. Mickiewicz wprowadza motyw mesjanizmu oraz postacie historyczne, jak senator Nowosilcow. Dramat pełen jest symboliki, mistycyzmu i emocji. To nie tylko dzieło literackie, ale i manifest wolności. „Dziady cz. III” uczą, że nawet w największym cierpieniu można odnaleźć sens i nadzieję, a wolność ma wartość, za którą warto poświęcić życie.