„Katarynka” to nowela napisana przez Bolesława Prusa. Autor pokazuje w niej, że nawet ktoś pozornie obojętny i surowy może odnaleźć w sobie dobro i współczucie. Utwór opowiada o sile uczuć, empatii i o tym, że czasem wystarczy drobiazg, aby zmienić czyjeś życie.

Głównym bohaterem jest pan Tomasz, warszawski adwokat. Był to człowiek kulturalny, dobrze wychowany i bogaty, ale bardzo samotny. Lubił spokój, porządek i elegancję. Nie znosił hałasu i dlatego nie cierpiał katarynek, które często grały pod jego oknami. Gdy tylko je słyszał, natychmiast kazał służącej odprawiać kataryniarzy.

Pewnego dnia pan Tomasz zauważył w kamienicy naprzeciwko biedną kobietę z małą dziewczynką. Okazało się, że dziewczynka jest niewidoma. Pewnego popołudnia pod jej oknem zagrała katarynka. Dziecko zaczęło się wtedy radośnie śmiać, klaskać i tańczyć. Widok ten głęboko wzruszył pana Tomasza. Zrozumiał, że muzyka, której tak nie lubił, daje szczęście innym. Od tego momentu pozwalał kataryniarzom grać pod swoim oknem, a sam postanowił pomóc dziewczynce.

Nowela „Katarynka” pokazuje, że dobroć i współczucie mogą obudzić się w każdym człowieku. Pan Tomasz, który wcześniej był obojętny na los innych, dzięki prostemu wydarzeniu odkrył, jak ważne jest pomaganie potrzebującym.

Bolesław Prus chciał w ten sposób przypomnieć, że warto być wrażliwym i otwartym na cierpienie innych. Nawet najmniejszy gest może sprawić, że czyjeś życie stanie się lepsze.

„Katarynka” to piękna i wzruszająca opowieść o przemianie człowieka, która uczy, że dobro zawsze ma sens, a współczucie i życzliwość są najważniejszymi wartościami w życiu.