Gdybym był średniowiecznym rycerzem i musiałbym wybrać pomiędzy Danusią a Jagiełką, nie byłaby to prosta decyzja. Obie bowiem mają dużo zalet i taki wybór nie byłby rzeczą łatwą. Każda z nich posiada niepowtarzalne cechy, niż jej konkurentka, co tym bardziej komplikuje wybór.
Według mnie obie te dziewczyny są bardzo piękne. Danusia, córka Juranda, to szlachcianka. Jest śliczna, delikatna , ma długie jasne włosy i smukłą , pełną wdzięku postać. Z kolei Jagienka Zychówna ze Zgorzelic, to panna pełna siły, krzepka, bije od niej blask zdrowia i młodość. Widać, że jest wytrzymała i zaradna. Jest bardzo kobieca - ma piękne, ciemne włosy, posiada zgrabną figurę, czerwone i wydatne usta, bystre spojrzenie świadczy o jej inteligencji..
To, co uwydatnia różnicę pomiędzy obiema pannami, jest związane z ich siła i wytrzymałością. Wątła, eteryczna i delikatna córka Juranda pod tym względem zdecydowanie różni się od Zychówny. Jagienka jest dziewczyną krzepką, żwawą, tryska wręcz zdrowiem.
Jeżeli gustowałbym w dziewczynach o miękkim sercu, nieśmiałych , skłonnych do wzruszeń , to pewni mój wybór padłby na Danusię. Cenię bowiem w ludziach uczuciowość i umiejętność okazywania własnych emocji. Danusia jest jednak postacią, która łatwo się poddaje, nietrudno ją zranić , sprawić ,by zaczęła płakać bądź zakłopotać i onieśmielić. Jest to z pewnością przejaw tego, iż Jurandówna to osoba delikatna i wrażliwa, skłonna do okazywania swoich przeżyć, w przeciwieństwie do Jagienki, obdarzonej wieloma męskimi cechami charakteru, np. siła i niezłomnością, które nie pozwalają jej na okazywanie smutku, czy łez. Jeżeli zwróciłbym uwagę na cechy . które dotyczą usposobienia Danusi, to w porównaniu z nią Jagienka niewątpliwie posiada przewagę. Córkę Juranda często ogarnia smutek, do świata podchodzi w sposób nieśmiały, niezaradny, często rozmyśla i pogrąża się we wspomnieniach. Nie umie stawić oporu wobec cudzej woli, ani pokonać problemów, które jej dotyczą. Jest podatna na manipulację, można uznać ją za dziecinną i niedojrzałą. Cech tych, według mnie, nie sposób porównać do śmiałości, wesołości i wielkiej zaradności Jagienki. Dziewczyna ta jest wesoło usposobiona, pracowita i optymistyczne nastawiona do świata.
Zychówna, osierocona przez matkę, już w dzieciństwie musiała przyjąć rolę gospodyni i otoczyć opieką gospodarstwo, oraz zatroszczyć się młodszych braci. Nie są jej obce męskie zajęcia, jak polowanie, jazda konna, strzelanie z łuku i pływanie. Potrafi także leczyć niektóre choroby domowym sposobem. Umiejętności Danusi ograniczają się do śpiewu i gry na lutni. Na tym polu także wyraźnie Jagienka jest postacią, która góruje nad swoją konkurentką. Posiada cechy, którymi powinna wyróżniać się wzorowa gospodyni i żona odpowiednią dla rycerza. Z pewnością obdarzyłaby mnie wspaniałym potomstwem.
Ostatecznie, gdyby przyszło mi wybrać spośród tych dwu panien, moją wybranką byłaby Jagienka ze Zgorzelic. Do tej decyzji nie przekonałaby mnie tylko jej uroda, ale przede wszystkim pewność, że to znakomita kandydatka na żonę, która zapewniłaby mojej rodzinie troskliwą opiekę, a mnie ciepło i oparcie w każdej sytuacji.
