Adam Mickiewicz przyszedł na świat w 24 grudnia 1798 roku w jednej z miejscowości nieopodal Nowogródka. Był synem jednego z adwokatów nowogródzkich (Mikołaja) oraz Barbary z Majewskich. W 1815 roku ukończył szkołę w Nowogródku. Rozpoczął naukę w Uniwersytecie Wileńskim (Wydział Literatury), tam kształcił się w kierunku filologii klasycznej, także literatury ojczystej oraz historii. Wraz z nastaniem września w 1819 roku objął stanowisko nauczyciela w szkole średniej na terenie Kowna. W tym czasie przeżył śmierć ukochanej matki oraz ślub z innym mężczyzna jego wybranki serca.
W trakcie studiów brał czynny udział w działalności Towarzystwa Filomatów. Była to organizacja tajna, skupiała studentów z różnych lat. Patriotyzm, którym chlubił się każdy członek tej organizacji starano się manifestować niezwykle ostrożnie, bowiem wiedziano o czyhającym niebezpieczeństwie.
W pierwszej połowie XIX wieku powołano do życia tajne Towarzystwo Filaretów, którego głównym założycielem był Tomasz Zan. Tu radykalnie traktowano wszelkie przejawy patriotyzmu. Głoszono hasła niepodległości kraju. W tej sytuacji Adam Mickiewicz przyłączył się do tej organizacji. W związku z działalnością został skierowany do więzienia w Wilnie, stamtąd oddelegowano go w 1824 roku do guberni Rosji.
Przebywał jakiś czas w Petersburgu, po czym skierował się do Odessy, przebywał tam do 1825 roku. Udał się na wycieczkę po Krymie. Podróż ta zainspirowała go do napisania utworów literackich - "Sonety krymskie". W latach dwudziestych XIX wieku objął stanowisko w kancelarii gubernatora na terenie Moskwy. W 1829 roku przybył do Niemiec, tam spotkał się z liczną kolonią polską. Następnie odwiedził Drezno, także Pragę. Spotkał Goethego. Udał się do Włoch. Tam zaznał upragniony spokój. Miał możliwość zachwycania się pięknem natury, mógł podziwiać zabytki starożytne oraz średniowieczne, była to niezwykła przygoda dla człowieka od zawsze interesującego się historią. Spędzał czas w gronie znajomych, korzystał z uroków życia towarzyskiego. Przebywając w Rzymie otrzymał wiadomość, że wybuchło powstanie listopadowe. Z końcem grudnia podjął decyzję o wyjechaniu w kierunku Polski. Jego zamiarem było uczestniczenie w powstaniu, jednak plany zostały zniweczone wypadkami w Bolonii (luty 1831 r.). Wraz z nastaniem kwietnia 1831 roku udał się w kierunku Genewy, Paryża, aż osiadł w Wielkopolsce, następnie minął Drezno i skierował się znów do Paryża.
Uczestniczył w wielu inicjatywach naukowych, kulturalnych oraz patriotycznych. Jednak zniechęcony pojawiającymi się sporami porzucił działalność publiczną. W latach trzydziestych XIX wieku poślubił Celinę Szymanowską, miał z nią sześcioro dzieci. Pod koniec lat trzydziestych zaczął wykłady w Lozannie. Z początkiem lat czterdziestych zdecydował się objąć katedrę literatur słowiańskich (College de France). Jednak z biegiem lat jego działalność została zawieszona z przyczyn politycznych (zbyt demokratyczne poglądy). Z końcem lat czterdziestych znajdował się w Rzymie, tam wzywał samego papieża do poparcia idei walki o wolność narodu polskiego. Był odpowiedzialny za organizację legionu polskiego, który miał być zalążkiem oddziału walczącego o wolność. Opowiadał się za radykalnymi reformami demokratycznymi na terenie Polski. Chciał nadać chłopom ziemię oraz prawa obywatelskie. Był redaktorem naczelnym jednego z dzienników, na łamach którego głoszono idee socjalistyczne. W skutek ingerencji ambasady rosyjskiej pismo przestało się ukazywać. Z początkiem lat pięćdziesiątych poddano go nadzorowi policyjnemu.
Z czasem odsunął się od działalności politycznej, objął stanowisko w Bibliotece Arsenału (Paryż). W 1855 roku udał się do Konstantynopola, chciał tworzyć oddziały polskie, które miały interweniować przeciw Rosji.
Adam Mickiewicz zmarł z początkiem listopada 1855 roku. Jego ciało spoczęło w Paryżu, jednak w 1890 roku jego prochy przewieziono do Krakowa, w katedrze wawelskiej spoczywają do dnia dzisiejszego.
