Całe życie Moliera skupione było wokół teatru. Urodzony w 1622 roku w zamożnej mieszczańskiej rodzinie, został wysłany na studia prawnicze, zgodnie a wolą rodziny studia ukończył, jednak praktyki już nie podjadł. Pociągał go teatr i to jemu poświęcił swoje życie, po studiach założył wraz z aktorską rodziną Bejart wędrowną trupę teatralną. Wspólnie przemierzali Francję (1645 - 1658), wystawiając różne farsy, głównie te już zapomniane, średniowieczne, a także włoską komedię dell`arte. Po trzynastu latach spędzonych na ciągłej wędrówce Molier chciał wreszcie gdzieś osiąść. W 1658 roku udało mu się wystawić własną sztukę Pocieszne wykwintnisie", które cieszyła się uznaniem szerokiej publiczności i zdobyła przychylność samego króla Ludwika XIV. Od tej pory Molier skupił się przede wszystkim na pisaniu komedii. Jego utwory są przerysowaniem i ośmieszeniem różnych ludzkich przywar, w pierwszej komedii była to salonowa przesada, w kolejnych "Szkoła mężów" (1661) i w "Szkole żon" (1622) - ukazywał stan obyczajów i nawoływał do jego poprawy, w "Świętoszku" ośmieszał dewocje, ukazywał niebezpieczeństwo jaki ze sobą niesie hipokryzja. Kpił Molier z ludzkich osobowości, stwarzał niezapomniane typy ludzkie: snobów, dewonów, hipokrytów, skąpców i rozpustników, przedstawił je między innym w takich komediach jak: "Don Juan", "Mizantrop", "Skąpiec", "Mieszczanin szlachcicem", "Uczone białogłowy", czy "Chory z urojenia". Molier był komediopisarzem, reżyserem, dyrektorem teatru i upodobaniem sam występował na scenie. Zagrał między innymi główna rolę w "Chorym z urojenia' (1673 r.), co skończyło się dal niego tragicznie, zemdlał w czasie sztuki i po kilku godzinach zmarł.
Molier był mistrzem komedii, tworzył najróżniejsze jej odmiany, oprócz wspominanej tu komedii charakterów, był także autorem komedii sytuacyjnej, komediobaletu, komedii farsowej czy widowisk farsowych. Miła ogromne wyczucie humoru scenicznego. Dowodem elastyczności i powszechności ukazywanych przez niego typów irytacji jest niegasnąca popularność tych komedii na deskach europejskich teatrów. Także ich stała obecność w kulturze, typy stworzone przez Moliera na stałe zagościły nawet w języku, stając się synonimami cech, które uosabiają. W Polsce w latach 1847-50 ukazywały się po raz pierwszy utwory Moliera, zebrane w sześciu tomach "Dzieł". Natomiast w teatrze zagościł nieco później, jako pierwszą wystawiono sztukę "Mieszczanin szlachcicem" (1687).
