Pitagoras z Samos był greckim myślicielem. O jego życiu wiadomo niewiele: żył około 572 a 496 roku p.n.e., był założycielem szkoły i twórcą kierunku filozoficznego. Dziś znany jest głównie jako matematyk i astronom. Nie pozostały żadne zapiski jego autorstwa, nie ma nawet pewności, że takie istniały.
Brak jakichkolwiek dowodów, które pozwoliłyby wyodrębnić dorobek Pitagorasa z całości dokonań szkoły pitagorejskiej, toteż mówi się o osiągnięciach szkoły jako całości. Należą do nich m.in.: podział liczb na parzyste i nieparzyste, zapoczątkowanie teorii liczb, odkrycie odcinków niewspółmiernych i wiele innych.
Motto pitagorejczyków brzmiało: "wszystko jest liczbą", był to ruch o charakterze religijnym, liczbom naturalnym przypisywano własności mistyczne. Pitagorejczycy wiedzieli już o istnieniu liczb niewymiernych, jednak wiedzę tę utrzymywali w sekrecie, ponieważ godziła ona w założenia ich filozofii. Pitagoreizm wyznawał harmonię świata opartą na liczbach naturalnych, istnienie liczb niewymiernych było zburzeniem tego porządku.
Dziś wiadomo także, że Pitagoras nie jest autorem twierdzenia, znanego powszechnie jako twierdzenie Pitagorasa. Znaleziono bowiem tabliczki, świadczące o tym, że było ono znane już wcześniej Babilończykom. Najprawdopodobniej Pitagoras przeprowadził tylko dowód na jego słuszność. Także wiedza na temat średnich arytmetycznych została przez niego zaczerpnięta od matematyków babilońskich.
