Adam Mickiewicz - jeden z najwybitniejszych twórców epoki romantyzmu, urodzony 24 grudnia 1798 roku w Zaosiu koło Nowogródka. Jako dziecko uczęszczał do szkoły parafialnej prowadzonej przez ojców dominikanów.
MŁODOŚĆ
W roku 1815 Mickiewicz wstępuje na Uniwersytet Wileński na Wydział Literatury i Sztuk Wyzwolonych. W tym samym czasie zakłada też z grupką przyjaciół tajne Towarzystwo Filomatów zrzeszające wszystkich studentów. Przez cztery lata pracował w Kownie, gdzie objął posadę nauczyciela literatury. W roku 1823 carskie władze odkryły tajną organizację, co w konsekwencji doprowadziło do wydania wyroku na mocy którego, Mickiewicz musiał już na zawsze opuścić Wilno i udać się na zesłanie do Rosji. Tam przebywał m. in. w Moskwie, Petersburgu i Odessie, odbył także dwumiesięczną podróż na Krym, czego pamiątką były słynne "Sonety krymskie". W 1828 roku wydany został w Petersburgu "Konrad Wallenrod" - największe i najważniejsze dzieło, jakie powstało na zesłaniu.
EMIGRACJA
Pod koniec 1829 roku Mickiewicz udaje się w podróż po Europie. W momencie, kiedy dowiaduje się o wybuchu powstania listopadowego chce się przedostać do kraju, jednak próba ta kończy się niepowodzeniem i poeta w 1832 roku wyjeżdża do Paryża. Aktywnie działa na arenie naukowo - kulturalnej i patriotycznej. W roku 1834 żeni się z Celiną Szymanowską - córką słynnej wówczas pianistki. Pod koniec lat 30 - tych wyjeżdża do Lozanny, aby tutaj objąć posadę wykładowcy literatury łacińskiej, rok później natomiast (1840) wykłada w paryskim College de France (obejmuje tu nowo utworzoną katedrę literatury słowiańskiej, zawieszony zostaje w 1844 roku z powodów m.in. politycznych).
W 1848 roku wybucha Wiosna Ludów. Wtedy to Mickiewicz udaje się do Rzymu i tutaj tworzy własny legion polski mający określone zasady (radykalne reformy demokratyczne w Polsce, np. nadanie chłopom ziemi, powszechność praw obywatelskich).
1849 rok przynosi pracę redaktora w paryskiej "Trybunie Ludów" sympatyzującej z ideałami socjalistycznymi, co w ostateczności doprowadziło do zawieszenia działalności gazety. W roku 1855 wybucha wojna krymska. Poeta wyjeżdża wówczas do Konstantynopola, aby tutaj wspierać polski legion przygotowujący się do walki z Rosją. W tym samym roku umiera. Jego prochy zostają przewiezione do Paryża i pochowane na polskim cmentarzu w Montmorency, a w roku 1890 przetransportowane na Wawel.
TWÓRCZOŚĆ POETYCKA
Okres młodzieńczy to utwory mało znane, takie jak: "Mieszko, książę Nowogródka", "Zima miejska" (był to pierwszy wydrukowany wiersz, ukazał się w "Tygodniku Powszechnym w 1818 roku).
Niewątpliwie najważniejsze w całym życiu poetyckim Mickiewicza były "Ballady i romanse", które ukazały się w I tomie "Poezji" w 1822 roku. W części drugiej (1823) możemy odnaleźć: "Grażynę"oraz "Dziady" cz. II i IV. Rok 1826 przynosi natomiast "Sonety Krymskie", które były pamiątką odbytej w 1825 roku dwumiesięcznej podróży na Krym.
Powodem napisania wielu utworów były wydarzenia powstania listopadowego, co zauważyć można w "Reducie Ordona", czy "Dziadach" cz. III z 1832 roku (wydane w Dreźnie).
Twórczość poetycka zamknięta zostaje właściwie przez "Pana Tadeusza" (epopeja narodowa). Późniejsze wiersze, np. liryki lozańskie nie zostały opublikowane za życia poety.
