Prawdziwe nazwisko pisarki brzmiało: Maria Gabriela Stefania Korwin-Piotrowska. Urodziła się małej wsi Podhajka pod Łuckiem 30 marca 1857 roku. Wykształcenie zdobywała w zakładzie w Sacre Coer, a następnie w lwowskim Instytucie Wychowawczo - Naukowym. W wieku dziewiętnastu lat stanęła na ślubnym kobiercu, jej mężem został porucznik carskiej gwardii Konstanty Śnieżko-Błocki. Jej małżeństwo nie trwało jednak długo, zostało unieważnione w roku 1888. Lata 1879 - 1880 spędziła w Warszawie - występowała tam w amatorskim teatrze, który działał przy Towarzystwie Dobroczynności. Później od roku 1882 pracowała już jako zawodowa aktorka w teatrze krakowskim, tam też po raz pierwszy wystąpiła pod pseudonimem Gabriela Zapolska. Następne lata spędziła grając w teatrach galicyjskich, w Poznaniu i wraz z wędrownymi zespołami dawała przedstawienia w zaborze pruskim i Królestwie. Pierwszym skandalem z jej udziałem był głośny wówczas proces za recenzje swych nowel ze zbioru Akwarele. W październiku 1888 roku podjęła nieudaną próbę samobójczą. Kiedy wyleczyła się po tej próbie, wyjechała do Paryża, aby próbować tam swych sił aktorskich i artystycznych, jednak nie odniosła wielkiego sukcesu dostawała jedynie drobne role w teatrach bulwarowych.
Jej pobyt w Paryżu zaowocował znajomościami ze światem artystycznym, w tym czasie nawiązała również kontakty z grupą polskiej emigracji o poglądach socjalistycznych. Publikowała się również cały czas w krajowej prasie. Kiedy wróciła do kraju grywała w teatrze krakowskim, warszawskich teatrzykach ogródkowych oraz podróżowała z zespołami objazdowymi. Przestała występować z powodu ciągłych kłótni i zatargów z dyrektorami teatrów. Od roku 1902 prowadziła szkołę dramatyczną w Krakowie, pisała felietony i recenzje teatralne do prasy. W roku 1904 przeniosła się na stałe do Lwowa, gdzie jej drugi mąż Stanisław Jankowski założył teatr jej imienia, któremu przez jakiś czas patronowała. Jej drugie małżeństwo również bardzo szybko się rozpadło, z mężem definitywnie rozstała się w roku 1910. Zapolska cierpiała na gruźlicę przez co większość swojego czasu spędzała w miejscowościach uzdrowiskowych. Brała czynny udział w praskiej Wystawie Pracy Kobiety Polskiej w 1912 roku, była członkiem komisji artystycznej Teatru Premier, oraz współpracowała z Teatrem Niezależnym we Lwowie. Kiedy wojska rosyjskie zajęły Lwów Zapolska prowadziła cukiernię. Zmarła 17 grudnia 1921 roku we Lwowie gdzie pochowano ją na cmentarzu Łyczakowskim.
