Biografia i twórczość Franza Kafki, jednego z najpopularniejszych niemieckojęzycznych pisarzy. 

Biografia Kafki

Franz Kafka urodził się 3 lipca 1883 roku w Pradze, będącą wówczas pod władzą Austro-Węgier, jako syn kupca i arystokratki. Jego rodzina miała korzenie żydowskie, lecz twórca pisał wyłącznie po niemiecku, mając kompleksy na punkcie swojego pochodzenia. 

W latach 1889-1893 był uczniem niemieckiej szkoły ludowej, a następnie Gimnazjum Niemieckiego. Już wtedy interesował się literaturą oraz różnymi ideologiami politycznymi., co odcisnęło spory ślad na jego twórczości.

Studia i pisarstwo

Zaraz po ukończeniu gimnazjum Kafka podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Niemieckim. Pisać zaczął już w 1901 roku, lecz jego pierwsze utwory zaginęły. Wtedy też poznał swojego przyjaciela Maxa Broda. Tworzenie  dawało Franzowi wiele radości, lecz jednocześnie sprawiało, że czuł się winny wobec ojca, którego marzeniem było, by jego syn został kupcem. 

Między innymi z tego powodu skończył studia i zajął się karierą. W 1906 uzyskał tytuł doktora i rozpoczął pracę w towarzystwie ubezpieczeniowym. Dwa lata później podjął współpracę z czasopismem "Hyperion", w którym zadebiutował. Wtedy też na dobre poświęcił się pisaniu, rozpoczynając tworzenie "Dzienników", którymi zajmował się aż do 1923 roku. 

W 1914 roku powstała najważniejsza z powieści Kafki: "Proces". Wydana dopiero rok po śmierci autora, szybko stała się jednym z najbardziej cenionych dzieł niemieckojęzycznej literatury. Sam pisarz zmarł w wiedeńskim sanatorium w 1924 roku.

Gruźlica, na którą chorował była powodem spędzania wielu miesięcy w uzdrowiskach, a także zerwania zaręczyn z Felicją Bauer. Według zapisu z jego testamentu wszystkie teksty po śmierci powinny były zostać zniszczone, lecz Max Brod zabronił ich spalenia. Tylko dzięki jego staraniom udało się pośmiertnie wydać powieści, dziennik i zbiory listów Kafki.

Cechy charakterystyczne twórczości Kafki

Fabuła większości utworów autorstwa Kafki obraca się według konkretnego schematu zwanego sytuacją kafkowską, w której osamotniona jednostka walczy z otaczającym ją wrogim światem. Opisywana przez żydowskiego pisarza rzeczywistość charakteryzuje się niejasnością; obrazy są paraboliczne, pozbawione dokładnych opisów i konkretnego nazewnictwa. 

Styl wypowiedzi jest prosty i zwięzły, a narrator zachowuje beznamiętność i obiektywizm w każdej sytuacji. Poruszona zostaje tematyka psychologiczna- bohater to zagubiona, samotna jednostka, borykająca się z pewnymi strukturami określającymi świat. 

Nie posiada nazwiska, a dzięki anonimowości jego postać zyskuje sens uniwersalny. Problem, jaki go dotyka, może bowiem dotyczyć każdego z nas. Poszukiwanie spokoju i pewności kończące się niepowodzeniem to porażka, którą ponosi wielu współcześnie żyjących ludzi. 

Tak samo jak kafkowscy bohaterowie bez końca walczący z narzuconymi im zasadami, my także co dzień zmagamy się z systemami politycznymi czy biurokracją.

Najważniejsze utwory pisarza:

1.      Opowiadania

·         "Wyrok" (1913)

·         "Przemiana" (1915)

·         "Doświadczenie psa" (1922)

·         "Schron" (1923)

2.      Powieści (wszystkie wydane pośmiertnie)

·         "Proces" (1925)

·         "Zamek" (1926)

·         "Ameryka" (1927)

3.      Dzienniki, listy

·         "Dzienniki 1910-1923"

·         "Listy do Mileny"

·         "List do ojca" (1979)