Jak sam tytuł tego utworu wskazuje, jest to serenada mężczyzny zakochanego, który stoi pod oknami swojej wybranki. Kochanek śpiewa swojej ukochanej jak bardzo ją kocha, jak jest olśniewająca i piękna. Serenada jest wyrazem wielkich uczuć mężczyzny.
Nie jest niczym nowym i nadzwyczajnym stwierdzić, że utwór ten to liryka miłosna. Kochanek wyzna, że nie jest w stanie myśleć o niczym innym jak tylko o swojej wybrance. Mówi, że ciągle za nią tęskni, dlatego nie może spać, czy też normalnie funkcjonować. Postanawia wyznać dziewczynie jak bardzo ją kocha, że nie może bez niej żyć. Z tekstu wiersza dowiadujemy się, że adresatką miłosnych wyznań jest dziewczyna o imieniu Jagoda. Wiersz wyraża jedynie uczucia jakie mężczyzna kieruje do dziewczyny, nic natomiast nie wiemy co ona czuje do śpiewającego serenadę. Wiemy ponad to, że mężczyzna za wszelką cenę stara się zdobyć miłość i serce Jagody. Sam wyzna:
"Ja tylko nie śpie, jam tylko sam czuły.
Wszystkie te gwiazdy widzą me niewczasy".
Mężczyzna jest niepewny, boi się, że nie uda mu się przekonać do siebie kobiety. Śpiewając swoje miłosne wyznania ciągle się zastanawia nad tym czy wybranka wyjrzy przez okno, czy da mu jakiś znak, ze jej się to podoba, że jest oczarowana jego sposobem starania się o jej względy.
Utwór nie ma skomplikowanej budowy - składa się z jednej zwrotki, a ta z kolei posiada 18 wersów. Utwór zawiera także rymy - proste AABB. Napisany jest w formie lirycznego monologu. Jego nastrój jest spokojny, błogi i przyjemny. Całość serenady przypomina romantyczne wyznanie miłosne zakochanego mężczyzny. Język tej serenady również nie należy do skomplikowanych - napisany jest w formie zwięzłej i konkretnej. Jest tak dlatego, aby ukochana kobieta mogła zrozumieć o co chodzi zalotnikowi. Jeśli serenada była by zbyt długa, składająca się ze zwrotek mogłaby stać się bełkotliwa i niezrozumiała. Kobieta mogłaby nie zrozumieć o co chodzi zalotnikowi, a może porostu znudziła by się jego śpiewem.
Charakterystyczny w wierszy jest następujący fragment - "Ja tylko nie śpię, jam tylko sam czuły". Słowa te świadczą o tym, że mężczyzna zdaje sobie sprawę ze swojego wyjątkowego położenia. Sam powie przecież, że różnie się od wszystkich ludzi tym, że tylko on nie śpi - nie może, gdyż jest tak bardzo zakochany. Podmiot liryczny powie, że tylko on sam znajduje się w tej wyjątkowej sytuacji. Jak gdyby tylko on był zakochany.
Serenada powstała w czasie baroku - siedemnasty wiek. Wiek ten charakteryzował się sarmatyzmem. Wydaje mi się, że taka forma utworu jest celowa, gdyż miała nakłonić kochankę, aby zwróciła uwagę na zakochanego w niej mężczyznę.
