Bohaterowie antyczni, posiadał cechy, które mogą stanowi c wzorzec nawet dla współczesnego człowieka. Niektórzy z nich ofiarowali życie, dla ludzkości, byli odważni i dobroduszni, Takim przykładem jest Prometeusz. Herkules, dzięki dwunastu pracom, jakie wykonał, udowodnił, że wytrwałością można wiele w życiu osiągnąć.
Dla mnie wzorcem do naśladowania jest Hektor. Jest dzielny, odważny, ofiarny wobec innych. To najodważniejszy żołnierz trojański. Jest synem Priama, króla Troi i Hekabe. To także mąż Andromachy. Grecy bali się jego waleczności. To człowiek o atletycznej budowie ciała, szlachetnych rysach twarzy. Wyruszył na wojnę, pomimo tego, że przeczuwał nadchodzącą śmierć. Nie zostawił swojego kraju w potrzebie i stanął do walki o obronę ojczyzny.
Kiedy Achilles dociera do murów Troi, tylko Hektor nie schronił się za nimi. Reszta wojska uciekła. Priam błaga syna, aby nie wystawiał się na pewna śmierć. Jednak Hektor, nie chce zostać nazwany tchórzem, pragnie stawić czoła nieprzyjacielowi.
"A dla mnie byłoby przecież zaszczytniej
stanąć do walki z Achillem i zwyciężywszy go, wrócić
albo, jak cześć nakazuje, w spotkaniu samemu zginąć".
Jednak jest tylko człowiekiem boi się półboga. Okrąża trzy razy mury miasta, zanim stanie do otwartej walki z Achillesem.
Hektor zabił najlepszego przyjaciela Achillesa - Patroklosa. Patroklos atakował Troję, ubrany w zbroję Achillesa. Kiedy zginął Hektor zabrał jego zbroję. Aby pomścić przyjaciela półbóg wzywa Hektora na pojedynek. Hektor bał się walecznego Achillesa, który dzięki swym boskim cechom miał przewagę nad człowiekiem. Hektor opanował lęk i stanął spokojny i opanowany naprzeciw Achillesa. Najpierw walczą na włócznie, później na miecze. Do walki ingerują bogowie, którzy kładą na wadze losy obydwu bijących się. Waga przechyla się pokazując śmierć Hektora.
" (…) ojciec Dzeus wagę wziął złotą, unosząc szale do góry,
i na nie rzucił dwa losy wyrokujące o śmierci:
ten Achillesa, a tamten Hektora, co jeźdźcem był świetnym.
Ujął tę wagę pośrodku. I opadł los Hektorowy
aż do Hadesu".
Po nierównej walce Hektor ginie, ugodzony w szyję. On obiecał Achillesowi godny pochówek dla pokonanego.
"Ciała ja twego nie zelżę okrutnie, gdy Dzeus mi pozwoli
odnieść nad tobą zwycięstwo potężne i wywlec twą duszę.
Zbroję ci tylko, Achillu, tę sławną zabiorę, a zwłoki
oddam z powrotem Achajom; ty ze mną uczyń to samo".
Achilles, mści się okrutnie na swoim przeciwniku. Okalecza jego ciało. Przywiązuje do rydwanu i codziennie okrąża mury Troi, ciągnąc za sobą zmasakrowane ciało.
" ścięgna mu tylne na wylot u obu nóg przedziurawił,
między kostkami i piętą przewlókł wołowe rzemienie
i do rydwanu przywiązał, a głowie wlec się pozwolił".
Cała rodzina widzi umarłego i rozpacza po nim. Porównując go, z prawym Hektorem, Achilles wydaje się być potworem. Homer przedstawia Hektora w "Iliadzie", jako najszlachetniejszego i najbardziej walecznego człowieka. Jest uosobieniem wszelkich pozytywnych cech.
Oprócz cech pozytywnych Hektor posiada cechy negatywne. Wydaje mu się, że jest najmądrzejszy podczas obrad w radzie trojańskiej, urąga także Patroklosowi. Jednak mimo wszystko jest wzorcem do naśladowania. Każdy ma jakieś wady, nikt nie jest idealny.
Po śmierci Hektora ogłoszono dwunastodniową żałobę.
Dla mnie Hektor był bohaterem. To człowiek waleczny, który poświęca swoje życie dla honoru. Pomimo strachu przed Achillesem nie ucieka, staje do walki. Pokazał, że jest człowiekiem sprawiedliwy, kiedy przybywa do Troi, spotyka tam swoja żonę Andromachę, wraz z małym synkiem Astyanaksesem. Pomimo złych przeczuć, zostawia rodzinę, aby stanąć w obronie kraju. Zanim Hektor walczył z Achillesem, stoczył pojedynek z Ajaksem, który został nierozstrzygnięty.
W "Iliadzie" Homer przedstawia Hektora, jako bohatera. Walecznego, odważnego, ale i kochającego swoja rodzinę i martwiącego się o losy kraju.
Postać Hektora jest dla mnie wzorem, który można naśladować. W dzisiejszym świecie mało jest osób, które zaryzykowałyby śmierć w obronie ideałów, wolności ojczyzny. Nie wiem, czy potrafiłbym zachować się tak, jak Hektor. Jest dla mnie wzorem, z którego chciałbym zaczerpnąć, choć kilka cech do swojego postępowania i charakteru. Odwaga, duma, waleczność, miłość do rodziny i poświęcenie dla kraju.