Literatura rzymska czerpała wzory z poezji greckiej. Proza nie była właściwie gatunkiem literackim, dzieła epickie również pisano wierszem, podobnie jak tragedie. Do najwybitniejszych pisarzy starożytnego Rzymu zalicza się:
Horacego - znanego przede wszystkim ze swych utworów lirycznych. Był on pionierem na rzymskim gruncie, jego utwory to dzieła o różnej tematyce, głównie filozoficznej i refleksyjnej, był on piewcą epikureizmu ("carpe diem") i stoicyzmu. Jego twórczość była inspiracja i wzorem dla poezji Jana Kochanowskiego. Wergiliusz Horacym należy pamiętać także pisząc Wergiliusz motywie "Exegi monumentum (…aere parennius") czyli zbudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu, co oznacza, ze jest przekonany, iż dzięki swej twórczości będzie nieśmiertelny, pamięć Wergiliusz nim przetrwa dłużej niż spiżowe pomniki.
Wergiliusza - autora "Eneidy" czyli eposu rzymskiego. Wergiliusz pisząc swą epopeje wzorował się na Homerze tak ostentacyjnie, ze mimo niewątpliwego talentu i poetyckiej wartości dzieła nie da się uniknąć wrażenia powielania wzoru. Wędrówka Eneasza jest tak podobna do przygód Odyseusza, ze miejscami można pomylić dzieła. "Eneida" powstała na zamówienie cesarza Oktawiana, miała ona stanowić o wielkości Rzymu, dokumentując jego początki i sankcjonując prawo dynastii Julijskiej do władzy. Wergiliusz pisał też bukoliki i georgiki, czyli utwory o szczęśliwych pasterzach i innych wieśniakach, żyjących wśród pięknej przyrody i niezmąconego spokoju.
Owidiusza - autor ten zasłynął "Sztuką kochania" ("Ars amandi"), choć tego się na ogół nie przerabia, mimo to polecam, ponadto pisał on cos, co dziś nazwalibyśmy sielanką, a wówczas określano bukoliką.
