"Król Edyp" Sofoklesa, został napisany ok. roku 427 p.n.e. Dramat ten, należy do cyklu wywodzącego się z mitów tebańskich. Opowiada historię człowieka, który pomimo wszelkich prób ucieczki przed własnym przeznaczeniem, z każdą swoja decyzją, jeszcze się do niego zbliża.
Utwór, ukazuje bezradność człowieka, wobec nieodgadnionych praw losu. Próbuje uciec on od tego, co musi nieuchronnie nastąpić.
Wyrocznie przepowiedział Lajosowi, że jego syn zabije go i ożeni się z matką. Kiedy parze królewskiej urodził się syn, przekłuli, jego pięty, aby krew zwabiła dzikie zwierzęta, i rozkazali słudze porzucić dziecko w górach. Jednak sługa nie wypełnił polecenia do końca. Oddał niemowlę pasterzowi. Pasterz, oddał dziecko parze królewskiej z Koryntu, która była bezdzietna. Wychowali oni chłopca, na dworze królewskim, traktując go, jak własnego syna. Nadali mu imię Edyp. Kiedy dorósł, usłyszał plotkę, że nie jest dzieckiem pary królewskiej. Chcąc dowiedzieć się czegoś więcej, udał się do wyroczni. Tam usłyszał, że zabije ojca i ożeni się z matką. Sadząc, że jego rodzicami jest jednak para królewska, którą traktował jak matkę i ojca, postanowił wyruszyć w odległe kraje, aby przepowiednia nie spełniła się. Wędrując traktem, w odległym kraju, napotkał majętnego człowieka, który podróżował wraz ze swoimi sługami. Bogaty, starszy człowiek krzyknął, aby młodzieniec odsunął się z drogi, bowiem jest ona za wąska. Z rozmowy wywiązała się kłótnia, która spowodowała bójkę.
Edyp, zabił starszego mężczyznę i jego towarzyszy. Nie wiedział, że był to Laos, jego ojciec. Tak pierwsza część przepowiedni spełniła się. Edyp dotarł do Teb. Dowiedział się, że miasto prześladuje potwór zwany Sfinksem, który zabija jego mieszkańców. Nie potrafią oni, odgadnąć jego zagadki. Ogłoszono, że ten, kto uwolni miasto od Sfinksa, zostanie królem Teb i pojmie za żonę, wdowę po królu Lajosie, Jokastę. Młodzieniec, postanowił spróbować, miał proroczy sen, który pozwolił mu odgadnąć zagadkę. Został królem Teb, a jego żoną stała się Jokasta, która była jego matką. Tak spełniła się druga część przepowiedni. Parze królewskiej urodziło się czworo dzieci: Antygona i Ismena, oraz Polinejkes i Eteokles. Żyli w miłości i szczęściu. Nagle na Teby zaczęły spadać nieszczęścia: zaraza zdziesiątkował mieszkańców. Edyp martwił się o swoich poddanych, chciał uratować miasto przed zagładą. Postanowił udać się do wyroczni, aby dowiezie się, jaka jest przyczyny tych nieszczęść. Wyrocznia przepowiedziała mu, że jest to kara za ojcobójstwo i kazirodztwo. Wieszcz Terezjasz, który został wezwany do pałacu, uświadomił Edypowi, że on jest przyczyną nieszczęść. Kiedy król dowiedział się, że jego przeznaczenie spełniło się, postanowił w ramach odkupienia wykłuć sobie oczy i wędrować jako żebrak po świecie. Zrozpaczona Jokasta odebrała sobie życie.
Edyp stał się wzorcem archetypowym. Symbolem człowieka, który próbuje za wszelką cenę uciec od swojego przeznaczenia, cały czas się do niego zbliża. Postać, ta bardzo często inspiruje twórców. To bohater, który swoim postępowaniem ukazuje wzory uniwersalne. To postać, która stara się zmienić bieg własnego życia. Przykładem, może być Ikar, z mitu "Dedal i Ikar", który również starał się przekroczyć ograniczenia, które natura wyznaczyła człowiekowi. Poniósł klęskę, ale stał się archetypem człowieka buntownika, który za swoje dążenia jest w stanie poświecić życie. Demeter, z mitu "Demeter i Kora", ukazuje archetyp patki, która walczy o swoją córkę. Demeter, jest w stanie zniszczyć cały urodzaj na ziemi, aby tylko córka mogła do niej wrócić. Stała się symbolem matki, która w imię miłości do dziecka jest gotowa na wszystko.
