Styl biblijny - ogólnie

Bez względu na rodzaj i gatunek danego fragmentu Biblii, jej styl będzie zawsze odznaczał się pewną niezmienną cechą: alegorycznością. Język biblijny ma sens dwustopniowy: dosłowny i metaforyczny. Efektem jest tzw. język figuralny. W ten sposób, np. ofiara Abrahama z syna Izaaka ma być zapowiedzią przyszłej ofiary Jezusa Chrystusa, itp.

Styl biblijny - funkcje

Równie wspólną cechą, niezależnie od fragmentu Biblii, który otworzymy, będą pełnione przez tekst biblijny funkcje:

 - sakralna - czyli kierowanie Boskiego przekazu do człowieka

- poznawcza - wartość historyczna i rzeczowa poprzez ukazanie kultury i obyczajów starożytnych, wyjaśnienie genezy powstania świata oraz natury Boga

- kulturotwórcza - inspiracja do poruszenia wielu tematów literackich, wejście w kanon literatury światowej postaci i gatunków wykorzystywanych przez sztukę wysoką

- językowa - wzbogacanie słownika frazeologizmów

- symboliczna - miejsca, postaci i wydarzenia służące snuciu ciągle nowych interpretacji

Styl biblijny - cechy typowe

Ponieważ istnieje coś takiego, jak stylizacja biblijna, po którą z różnych powodów i dla zyskania najrozmaitszych efektów sięgają autorzy, warto zauważyć, że pewne szczegóły wyróżniają język biblijny na tyle, by mówić tu o osobnym stylu. Jego wyróżniki to:

- obfitość zdań rozkazujących i apostrof

- długie, rozbudowane, wielokrotnie złożone zdania, owocujące wielką obfitością, a nawet nadmiarem spójników

- ton patetyczny i podniosły, zwłaszcza we fragmentach bezpośrednio odnoszących się do Boga

- obfitość symboli oraz alegorii

- obecność środków oddziałujących na emocje czytelnika

- wielość zdań wykrzyknikowych i pytań retorycznych

- paralelizm leksykalny oraz składniowy i symetria wielu fragmentów

- przyroda i Bóg opisywane za pomocą antropomorfizacji

- niewielki zakres synonimicznych określeń

- nasycenie tekstu równoważnikami zdań

- zrytmizowanie fragmentów prozatorskich

- charakterystyczny szyk inwersyjny

Styl biblijny - w jakim celu używany?

Autorzy oczywiście sięgają po styl biblijny w utworach pełnych powagi, chcąc uwznioślić temat oraz nadać mu charakter patetyczny. Czasem jednak stylistyki biblijnej używa się dokładnie w odwrotnym celu - ma wtedy funkcję parodystyczną.