Bitwa pod Verdun została stoczona w okresie od 21 lutego do grudnia 1916 r. w okolicach miejscowości Verdun przez siły niemieckie i francuskie. Bitwa jest określana jako "piekło Verdun" lub "młyn verdeński" z uwagi na niezwykle zaciekłe walki, jakie były tam toczone.

Bitwa pod Verdun - przebieg

Niemcy obrali strategię osłabienia armii francuskiej poprzez uderzenie na Verdun - zespół fortów połączonych z pozostałą częścią kraju jedną linia kolejowa. Dowództwo armii powierzono pruskiemu następcy tronu - Wilhelmowi.

21 lutego 1916 r. wojska niemieckie ruszyły do ataku. Pierwsza faza walki trwała od 21 lutego do 4 marca . Niemcy zostali odparci na wszystkich odcinkach frontu.

Druga faza bitwy toczyła się od 6 do 22 marca. Walki o fort Vaux stały się symbolem męstwa walczących. Klęska na lewym brzegu Mozy spowodowała zakończenie natarcia niemieckiego.

29 marca wznowiono walki. Do końca kwietnia Niemcy zdołali opanować miejscowość Morthomme.

W czwartej fazie bitwy (maj-czerwiec) dowództwo francuskie przejął gen. Robert Nivelle. W drugiej połowie maja gen. Nivelle podjął ofensywę, jednak Niemcy podjęli kontratak i 7 czerwca zdobyli fort Vaux. Dalsze natarcie w kierunku Souville doprowadziło do zbliżenia się Niemców do Verdun, wciąż trwały walki o miasta Thiaumont i Fleury.

Fleury zostało odbite już w sierpniu - w piątej fazie bitwy, trwającej do końca września. W tym czasie Falkenhayn został zdymisjonowany, a działania zaczepne zostały przerwane. W ostatniej fazie bitwy, trwającej od października do grudnia inicjatywa należała do Francuzów. Odzyskano Douaumont oraz fort Vaux, a w grudniu kolejne miejscowości.

Potyczki w okolicach Verdun toczyły się również w 1917 r.

W wyniku walk Niemcy stracili ok. 240 tys. żołnierzy, a Francuzi ok. 275 tys. Bitwa nie przyniosła żadnych zmian terytorialnych ani układu sił na wojnie.