Litografia Honore'a Daumiera pt. "Czy to zaćmienie będzie całkowite" odnosi się w głównej mierze do sytuacji w Niemczech, zapoczątkowanej przez okres rządów kanclerza Otto von Bismarcka, a kontynuowanej przez jego następców, która odbiła się pośrednio na losach całej ówczesnej XIX wiecznej Europy. Rządy te nastawione na zbudowanie potęgi niemieckiej, opartej na silnej władzy, przy prawie całkowitym braku swobód obywatelskich oraz polityce ekspansji terytorialnej, doprowadziły do wielu międzynarodowych konfliktów. Były także jedną z wielu przyczyn wybuchu I wojny światowej.
Rządy Bismarcka przyczyniające się w olbrzymi sposób do zjednoczenia Niemiec, nie wzbudzały początkowo obawy ze strony innych państw europejskich. Nowe zjednoczone państwo niemieckie było dość słabe, zarówno pod względem politycznym, jak i gospodarczym. Plany kanclerza, wprowadzone skrupulatnie w życie, miały zmienić tą sytuację. W pierwszej kolejności rozbudowano i udoskonalono armię, będącą z jednej strony gwarancją niezależności, z drugiej zaś potrzebną do realizacji imperialistycznych zapędów kanclerza. Następnie rozpoczęto walkę przeciwko rodzimemu katolicyzmowi, nazwaną później "walką o kulturę" (Kulturkampf), prowadzoną głównie w latach 1871-1878. Wprowadzono wtedy w życie wiele ustaw, godzących bezpośrednio w duchowieństwo, na przykład kary do dwóch lat twierdzy dla duchownych, którzy z ambony występowali przeciwko rządowi, odebranie im zarządu nad szkołami, wprowadzenie obowiązujących ślubów cywilnych oraz obowiązkowych egzaminów państwowych dla kandydatów na stanowiska kościelne. Kulturkampf objął także ziemie polskie, które wchodziły w skład królestwa pruskiego. Podjęto również walkę z socjalizmem, która podobnie jak walka a z chrześcijanizmem, została w rezultacie przegrana. Bismarck nie rozbił ani jednej ,ani drugiej siły, stojącej mu na drodze do realizacji swego planu. Rzesza Niemiecka stawała się powoli potęgą, o czym decydowała także w dużym stopniu prowadzona intensywnie pozaeuropejska kolonizacja i rozwijająca się dość szybko gospodarka, głównie przemysł, przy jednoczesnym zniewoleniu społeczeństwa i rozbudowywaniu wizerunku silnego państwa i obywateli. Rzesza według Bismarcka miała być pierwszą potęga w Europie. By zrealizować ten plan, Bismarck przez cały okres swego urzędowania (1871-1890) doprowadził do zawiązania szeregu układów z wieloma państwami europejskimi, często sprzecznymi ze sobą.
Sytuacja w Niemczech doprowadziła także do narodzenia się rodzimego nacjonalizmu (ideologia, która interesy własnego narodu uważa za najwyższe i ostateczne kryterium) i rasizmu, które znajdowały coraz szersze grono zwolenników, stając się tym samym zagrożeniem dla innych państw i narodów. Znalezienie swojego "miejsca pod słońcem" było realizowane wielkim kosztem, często "zaćmione", tj. pozbawione długotrwałych planów, nie przewidujące negatywnych skutków swych działań.
