Ło w tamatych czasach znaleźć na
Mezopotamia (Międzyrzecze)
Kraina na bliskim Wschodzie w widłach dwóch rzek- Tygrysu i Eufratu (dzisiejszy Irak). Jedno z najstarszych miejsc osiedlania się ludów pierwotnych. Już w VI-V tysiącleciu p.n.e. pojawiły się na tym obszarze społeczności neolityczne prowadzące osiadły, agrarny tryb życia. Przywędrowały one z gór Zagros oraz z terenów zachodniego Iranu. Właśnie w tym miejscu powstały najstarsze osady wiejskie, które z czasem zmieniły się w ośrodki miejskie, będące jednocześnie najstarszymi miastami w dziejach świata. Mieszkańcy tych osad poza rolnictwem i hodowlą mieli także bardzo dobrze rozwinięte rzemiosło (zwłaszcza garncarstwo) i co ciekawe budowę domów, do której używali naturalnego asfaltu, jaki można było w tamtych czasach znaleźć na tych terenach, głównie w związku z istniejącymi tam złożami ropy naftowej. Około IV tysiąclecia p.n.e. na te ziemie przybyli Sumerowie, którzy założyli liczne miasta- państwa. w tym samym czasie zaczęła także napływać ludność pochodzenia semickiego (ma to swoje odzwierciedlenie w Biblii, bowiem z Ur w Mezopotamii pochodził Abraham). Pierwszymi znanymi z nazwy Sumerami, byli Akadowie, którzy w pierwszej połowie III tysiąclecia utworzyli potężne państwo sięgające od Azji Mniejszej do Zatoki Perskiej. Pod koniec III tysiąclecia p.n.e. Mezopotamia stała się areną najazdu plemion Gutejów, jednak były one za słabe, by podporządkować sobie te tereny. Na początku II tysiąclecia p.n.e. Mezopotamię opanowały plemiona Amorytów, które stworzyły państwa rywalizujące ze sobą: Isin, Babilon, Aszur, Mari, Esznuna. Wszystkie te ośrodki, wraz z najdłużej broniącą się Asyrią zostały wcielone do państwa starobabilońskiego. Był to okres wielkiego rozkwitu kulturalnego. Właśnie w okresie babilońskim powstały słynne stele z prawem Hammurabiego, czy wcześniejszy epos o Gilgameszu, jeden z najstarszych tekstów opisujących początki świata w wielu miejscach bardzo podobny do Biblii. Jeśli chodzi o architekturę to wielkie znaczenie miało budowanie Ziguratów wielkich cokołów, na których powstawały świątynie. Później na czoło wysunęła się znów Asyria, zwłaszcza grozę budzące piramidy z czaszek pokonanych, jakie budowali jej żołnierze. W VI wieku p.n.e. na Babilonię zaczęło napierać państwo Perskie dynastii Achemenidów, które wcieliło Mezopotamię, jako jedną ze swych prowincji. W 331 roku Mezopotamia został podbita przez Aleksandra Wielkiego i wcielona do jego państwa, zaś po śmierci Wielkiego króla Macedonii przeszła w panowanie hellenistycznej dynastii Seleucydów. W II wieku p.n.e. całością tych ziem zawładnęli Partowie i dopiero pięć wieków później rzymskie legiony zdołały odbić e ziemie z rąk Partów, jednak nie na długo. W miejsce groźnego państwa Partów wyrósł jeszcze groźniejszy przeciwnik w postaci Państwa Perskiego dynastii Sasanidów, o którego sile dobitnie świadczy to, iż przetrwało aż do VII wieku i ugięło się dopiero pod ciosami najazdów arabskich. W 1055 roku, gdy arabskie imperium Abbasydów uległo osłabieniu na tych terytoriach pojawili się Turcy Seldżuccy i zdołali przejąć kontrolę nad całą Mezopotamią. W 1258 roku Hulagu-chan wnuk Czingis – chana dokonał niszczycielskiego najazdu na te ziemie i w końcu podporządkował je swojemu imperium. W 1535 roku Turcy Osmańscy opanowali Mezopotamię i zajmowali ją aż do 1919 roku.
