Z początku mogło się wydawać, że wstąpienie państw greckich w hegemonię z monarchią macedońską, a następnie powstanie monarchii hellenistycznych na obszarze państwa Aleksandra Wielkiego powinny uśmiercić polis i stworzoną przez nią ideologię społeczeństwa obywatelskiego, jednak tak się nie stało.
Monarchowie hellenistyczni od początku zaakceptowali starsze modele sprawowania władzy. Chociaż wprowadzili do niej zmiany nie naruszyły one jednak pierwotnych form. Rządząca część była w większości grecka lub przynajmniej greckojęzyczna. Wojsko natomiast zorganizowano już w całości na sposób grecki. Na terenie monarchii (z wyłączeniem Egiptu) powstawały miasta greckie o ustroju polis, wprawdzie zależne (zwłaszcza w sprawach zewnętrznych) od królów, ale w sprawach wewnętrznych rządzące się wedle greckich wzorów. Miasta dostarczały władcom kandydatów na:
- królewskich urzędników,
- dowódców,
- oficerów.
Władca państwa był potężniejszy od miasta traktowanego osobno, ale nie od wszystkich miast swego państwa- musiał się z nimi liczyć i zabiegać tym samym o popularność.
Świat hellenistyczny zbudowano zatem na trzech poziomach:
- miejskim,
- greckim,
- centralnym.
Takie połączenie cech okazało się możliwe i z kulturowego punktu widzenia bardzo płodne (III w. p.n.e. stanowi jeden ze szczytowych okresów rozwoju cywilizacji antycznej).
