Albigensi to ruch religijny, który powstał na przełomie XI i XII we Francji. Rozwijał się w miejscowościach: Tuluza, Béziers, Albi. Albigensi głosili ideę ubóstwa. Nazwa ruchu pochodzi od miejscowości Albi w południowej Francji.

 Albigensi utożsamiani byli przez niektórych z katarami. Często też jako albigensów określa się religijne ruchy ludowe z XI wieku: katarów, petrobruzjan, henrycjan, arnoldystów i waldensów.

Albigensi - geneza

W XII w. w Europie wystąpiła plaga wielkiego głodu. Stan duchowny i rycerski nie przedstawiały ewangelickich cnót, a wojny wyniszczały ludność. Sprzyjało to powstawaniu doktryn głoszących idee ubóstwa i skromności.

Albigensi - ideologia

Albigensi czerpali z manicheizmu oraz nauk wędrownych kaznodziejów (m.in. Henryka z Lozanny). Głosili dualistyczną wizję świata, przeciwstawiając pojęcia dobra i zła, Chrystusa i Szatana, ducha i materii. Negowali materializm, uznawali wojnę za zło. Propagowali czystość moralną i ascezę. Kwestionowali podstawowe prawdy chrześcijaństwa. Uważali, że Chrystus był duchem, a nie człowiekiem, odrzucali sakramenty.

Walka z albigensami

Albigensi byli prześladowani i zostali wytępieni przez Kościół. Na początku XIII w. papież Innocenty III wezwał do walki z albigensami. Jako pierwsze upadło Béziers, którego mieszkańcy zostali wymordowani. Niszczono i palono miasta, zabito tysiące osób. Wojna z albigensami trwała dwadzieścia lat. W 1244 r. padła twierdza albigensów - Montségur.

Ostatecznie albigensi zostali zlikwidowani do końca XIV w.