W Wielkiej Brytanii jest państwem, w którym obowiązuje system parlamentarno- gabinetowy przy zachowaniu dziedzicznej monarchii. W Wielkiej Brytanii nie ma spisanej konstytucji, jest tylko tzw. konstytucja materialna, na którą składają się akty wydawane przez parlament, które regulują podstawy działania pastwa, niespisane zwyczaje (konwenanse) i prawo zwyczajowe (common law).
Najważniejsze akty spisane to:
- Wielka Karta Swobód (1215r.)
- Deklaracja Praw (1689r.)
- Akt sukcesyjny (1701r.)
- Ustawy o parlamencie (1911, 1949r.)
- Ustawy o ministrach Korony (1937, 1964, 1975r.)
Na czele państwa i Kościoła anglikańskiego stoi dziedziczny monarcha. Jego władza jest dosyć ograniczona i pełni on raczej funkcje reprezentacyjne. Do jego zadań należy mianowanie i odwołanie premiera oraz ministrów, otwieranie pierwszej sesji parlamentu oraz jego ewentualne rozwiązywanie. Monarcha dysponuje prawem łaski, nadaje tytuły szlacheckie. Za jego decyzje odpowiedzialność ponoszą ministrowie.
Parlament złożony jest z dwóch izb: Izby Gmin oraz Izby Lordów. Do parlamentu należy władza ustawodawcza.
Izba Lordów to wyższa izba parlamentu, w skład której wchodzą dziedziczni parowie, parowie prawa oraz parowie duchowni, czyli biskupi należący do Kościoła Anglikańskiego. W sumie w izbie tej zasiada ok. 1,2 tys. osób. Kompetencje Izby Lordów są niewielkie (uprawnienia sądowe, ograniczona funkcja ustawodawcza).
W skład Izby Gmin wchodzą posłowie wybierani w wyborach większościowych w jednomandatowych okręgach wyborczych. Do Izby Gmin należy głównie funkcja ustawodawcza i kontrolna.
Władza wykonawcza leży w rękach monarchy, który sprawuje ją z pomocą rządu. Organem doradczym jest Tajna Rada złożona z ok. 300 osób, nad którą zwierzchnictwo należy do premiera.
