Urodził się w 1886 roku w Łapszynie koło Brzeżan. Od 1908 związał się ze Związkiem Walki Czynnej, a od 1910 był członkiem Związku Strzeleckiego, gdzie posługiwał się pseudonimem Śmigły. W 1913 roku został komendantem Związku Strzeleckiego we Lwowie Podczas pierwszej wojny światowej brał udział w walkach w I Brygadzie Legionów Polskich u boku Piłsudskiego. Dowodził batalionem, potem pułkiem i w końcu brygadą. Od 1917 roku został komendantem głównym Polskiej Organizacji Wojskowej, a w listopadzie 1918 roku został mianowany ministrem wojny w Tymczasowym Rządzie Ludowym Republiki Polskiej. W latach 1918 i 1919 był kolejno: dowódcą Okręgu Generalnego Warszawa, potem dowodził grupą operacyjną Kowel, następnie jako dowódca I Dywizji Piechoty Legionów kierował operacja zajęcia Wilna w kwietniu 1919 roku. Był bardzo zdolnym oficerem, którego talent zabłysnął podczas wojny polsko- radzieckiej. Dowodził wtedy 3 Armią, która brała na siebie główny ciężar walk w czasie wyprawy na Kijów w maju 1920 roku, gdy front się załamał pod ciosami konnicy Budionnego, Rydz został dowódca Frontu Południowo-Wschodniego i Południowego, udało mu się wycofać podległe mu siły na Wołyń. Jako zaufany człowiek Piłsudskiego brał udział w bitwie warszawskiej dowodząc prawym skrzydłem grupy uderzeniowej znad Wieprza. Efektem jego działań było wyparcie dwóch armii bolszewickich i korpusu konnego Gaja do Prus Wschodnich. Kolejnym sukcesem Rydza była bitwa niemeńska, w której brał czynny udział. Po zawarciu pokoju zajął się działalnością polityczna. W latach 1921-26 był Inspektorem Armii w Wilnie, po zamachu majowym aż do śmierci Piłsudskiego był Inspektorem Armii w Warszawie. Już nazajutrz po śmierci Marszałka Piłsudskiego (13 maja 1935 roku) został mianowany przez rząd i prezydenta Mościckiego Głównym Inspektorem Sił Zbrojnych, co w zasadzie oznaczało przejęcie schedy po Piłsudskim. 13 lipca 1936 roku premier Składkowski w okólniku określi Rydza druga po prezydencie osoba w państwie (według konstytucji kwietniowej pierwsza osobą był prezydent, który był odpowiedzialny tylko przed Bogiem i historią). 10 listopada 1936 roku został minowany marszałkiem. Jego działania polityczne polegały na tworzeniu wokół siebie stronnictwa opartego na ludziach związanych z Obozem Zjednoczenia Narodowego, w końcu udało się porozumieć z tak zwaną „grupą zamkową”, czyli zwolennikami prezydenta Mościckiego. 1 września 1939 roku prezydent Mościcki mianował Rydza Naczelnym Wodzem, jednak w czasie kampanii wrześniowej popełnił mnóstwo błędów (przenosiny z Warszawy do Brześcia Litewskiego, co wyłączyło Naczelnego Wodza z kręgu łączności). 17 września przekroczył granicę rumuńsko - polską i natychmiast został internowany. Zbiegł i wrócił do Polski by walczyć jako Adam Zawisza w szeregach ZWZ zmarł prawdopodobnie w grudniu 1941 roku.
Jak widach biografia Rydza Śmigłego jest nader trudna do jednoznacznej oceny. Z jednej strony można dostrzec blaski, czyli postawę z wojny 1920 roku, ale nie można tez nie widzieć cieni, czyli fatalnych błędów w czasie wojny obronnej 1939 roku, które w znacznej mierze utrudniły walkę wojskom polskim i obciążają konto Naczelnego Wodza.
