Edward Dembowski urodził się w 1822 roku w Klementońcach, koło Puław. Został wychowany w atmosferze patriotyzmu przez rodzinę, a właściwie przez ojca Leona senatora Królestwa Polskiego i kasztelana (stąd pseudonim Dembowskiego "czerwonego kasztelana"). Jego wychowawcą był także wielki naukowiec pierwszej połowy XIX wieku Adam Krzyżanowski. Wielki wpływ na przekonania polityczne młodego Edwarda miała wyprawa na zachód Europy, objętej wtedy ogniem powstań wolnomularskich raz rewolucji. Tam zetknął się z wielkimi osobistościami Emigracji po powstaniu listopadowym. Największym autorytetem w dziedzinie politycznej został Joachim Lelewel i Tadeusz Krępowiecki - twórcy Towarzystwa Demokratycznego Polskiego głoszący bardzo odważne jak na owe czasy poglądy o uwłaszczeniu chłopów, czy ustroju przyszłego państwa polskiego. Młody Dembowski znalazł się wśród ludzi, których poglądy podzielał. W tym czasie wykrystalizowały się też jego poglądy filozoficzne, które później umieszczał w wydawanych przez siebie i finansowanych gazetach (między innymi "Przeglądu Naukowy" z 1842 roku). Po powrocie do kraju w 1841 roku związał się, a potem ożenił z A Chłędowską, z która razem działali a arenie politycznej i społecznej. Po powrocie pracował również jako komentator życia politycznego w gazecie "Czas". Jednak największe sukcesy odniósł w konspiracji działając w Związku Narodu Polskiego (tajnej organizacji przygotowującej powstanie narodowe we wszystkich trzech zaborach.). Późniejsze działanie również wiążą się z praca emisariusza między innymi w Związku Chłopskim ks. Ściegiennego i Związku Plebejuszy. Gdy pruska policja wykryła jego działalność musiał uciekać do Galicji i tam działał z ramienia Centralizacji Poznańskiej. Plan powstania trójzaborowego spalił na panewce już w zasadzie w przeddzień jego wybuchu. Większość kierownictwa została aresztowana przez Prusaków i Rosjan i nieliczne akcje (próba zdobycia Cytadeli Poznańskiej, opanowania Siedlec, czy walka chłopów na Kaszubach). Największe wydarzenia miały mieć miejsce w Galicji i Rzeczpospolitej Krakowskiej. Planowano włączyć do powstania masy chłopskie, jednak nie zrobiono nic by przygotować sobie grunt wśród włościan. Czego nie zrobili powstańcy, tego dokonali Austriacy, którzy rozsiewali wśród mieszkańców wsi plotki o planowanej walce szlachty, ale także przeciw chłopom. Efekt był taki, że tylko w Chochołowie i na Sądecczyźnie miały miejsce jakieś chłopskie wystąpienia przeciw Austriakom. 22 lutego w Krakowie utworzono Rząd Narodowy, który ogłosił Manifest zapowiadający zniesienie pańszczyzny i przywilejów stanowych. 24 II Tyssowski ogłosił się dyktatorem, a Dembowski został jego sekretarzem. 26 II miała miejsce jedyna większa bitwa tego powstania. Pod Gdowem został rozbity oddział płk Suchorzewskiego (w bitwie zginęło około 200 Polaków jeden Austriak był ranny). Austriacy skierowali się na Kraków. Dembowski myśląc, że na miasto idą chłopi wyszedł ku nim z procesją, która jednak spotkała się z regularnym wojskiem, została ostrzelana. Zginęło 28 osób w tym Dembowski. 3 III Tyssowski złożył urząd i został internowany w Prusach, a zaborcy zlikwidowali Rzeczpospolitą Krakowską. Tak zakończyło się powstanie krakowskie i życie Edwarda Dembowskiego
