1. Węgiel brunatny- tworzył się w trzeciorzędzie, posiada niską kaloryczność ( około 2000 kcal/kg), wykorzystywany w elektrowniach cieplnych jako surowiec energetyczny. W ziemi zalega na głębokości do 300 m. Eksploatuje się go w: Bełchatowie, Kotlinie Tuszowskiej, Koninie, Turku. Węgiel brunatny wydobywany jest metodą odkrywkową. Powoduje to degradacje środowiska na powierzchni i w obrębie kopalni - powoduje to obumieranie roślin, dostarczenie znacznych ilości siarki do atmosfery i powstanie kwaśnych deszczy. Jest on substancją kruchą, zawiera znaczne ilości wody. Spotykane odmiany węgla brunatnego to: węgiel ksylitowy, węgiel miękki, węgiel twardy. Głównymi eksporterami węgla brunatnego są: Niemcy ( w Saskim Zagłębiu Węglowym, Nadreńskim Zagłębiu Węgla Brunatnego, Łużyckim Zagłębiu Węglowym), Rosja ( w Zagłębiu Kańsko-Aczyńskim, Zagłębiu Podmoskiewskim), Czechy (głównie w Północnoczeskim Zagłębiu Węglowym), USA, Kanada, Australia ( w Latrobe), Indie. Węgiel brunatny wykorzystuje się nie tylko jako tani materiał opałowy, ale również jako cenny surowiec chemiczny, który przerabia się w procesie odtleniania, odgazowania i uwodorniania węgla. Niektóre gatunki węgla brunatnego wykorzystywane są do otrzymywania wosku montanowego. Węgiel brunatny stosuje się również jako podkład, głównie w ogrodnictwie, jak również do użyźniania gleby.
  1. Węgiel kamienny wydobywany jest sposobem głębinowym. Posiada wysoką kaloryczność - około 5000-7500 kcal/kg. Poprzez budowę pionowych szybów istnieje możliwość dowozu górników do położonych głęboko pod ziemią pokładów węgla kamiennego i wywozu urobku na powierzchnię ziemi, poza szyby kopalni głębinowej. Węgiel kamienny jest barwy czarnej, o zwartej konsystencji, o znacznej kruchości, w wyniku spalania daje długi, błyszczący płomień. Największymi złożami węgla kamiennego odznaczają się: Rosja (m.in. w zagłębiach: Leńskim, Tunguskim, Kuźnieckim, Peczorskim), Ukraina (głównie w Zagłębiu Donieckim), USA (m.in. w stanach: Wirginii, Pensylwanii, Ohio, Kentucky), Kanada (głównie w prowincji Alberta), Niemcy (m.in. w zagłębiach: Ruhry i Saary), Chiny (zwłaszcza w prowincji Shanxi), RPA (głównie w rejonie Transwalu), Wielka Brytania (w zagłębiach: Yorkshire, Derbyshire, Durham), Polska (w Górnośląskim Zagłębiu Węglowym, Lubelskim Zagłębiu Węglowym), Indie (głównie w dorzeczu rzeki Damodar), Australia (w Nowej Południowej Walii, Queensland). Węgiel kamienny stanowi ważne paliwo wykorzystywane bezpośrednio ( w wyniku spalania) lub po obróbce chemicznej w celach energetycznych, jak również stanowi ważny surowiec w przemyśle chemicznym.
  1. Ropa naftowa tworzy się z substancji organicznej. Sposób wydobywania ropy naftowej przebiega poprzez odwierty w ziemi, do głębokość nawet 1 km i więcej. Pokłady prawdopodobnego miejsca występowania złóż ropy naftowej odnajdywane są poprzez badania geologiczne. Pierwszych etapach poszukiwania i wydobywania pokładów prowadzone były one jedynie na lądzie. Badanie wykazały jednak zaleganie znacznej części zasobów na obszarze szelfów mórz i oceanów. Ropa naftowa nieprzetworzona na może być wykorzystywana do procesów technicznych w postaci paliwa bezpośrednio po wydobyciu. Musi najpierw zostać poddana oczyszczaniu z zanieczyszczeń mechanicznych, a w kolejności dokonuje się oddzielenia od niej wartościowych i łatwo wrzących składników: propanu, butanu oraz benzyny. Ropa naftowa posiada bardzo wysoką kaloryczność około 10000-11500 kcal/kg. Jest substancją ciekłą, naturalną mieszaniną węglowodorów parafinowych (alkanów), naftenowych (cykloalkanów) i aromatycznych (arenów). W jej składzie występują również związki organiczne, związki siarki, tlenki, związki azotu, związki oraz składniki mineralne: pochodne żelaza, krzemu, wanadu, sodu, niklu i innych metali. Ropa naftowa może występować w postaci żółtobrunatnej, zielonkawej lub czarnej. Ropa naftowa i asfalt znane były już kilka tysięcy lat temu, w czasach starożytnych ropa naftowa stosowana była m.in. przy balsamowaniu ciał, oświetlaniu, leczeniu oraz w jako broń. Najczęściej ropa naftowa występuje w złożach, pochodzących z okresów od kambru do trzeciorzędu. Największe złoża ropy naftowej znajdują się w posiadaniu: Rosji - w środkowej części Niziny Zachodniosyberyjskiej, w Zagłębiu Wołżańsko - Uralskim, na północy Kaukazu, w rejonie Morza Kaspijskiego, w Kotlinie Fergańskiej, na Sachalinie. Poza tym złoża ropy naftowej zalegają w rejonie Zatoki Meksykańskiej i Morza Karaibskiego. Stany Zjednoczone posiadają złoża na terenie Zatoki Meksykańskiej, prowincji Chiapas w Meksyku, Półwyspu Jukatan, basenu Jeziora Maracaibo w Wenezueli, delty rzeki Orinoko. W północnej Afryce złoża znajdują się w - Libii, Algierii, Tunezji, Egipcie, w basenie Zatoki Gwinejskiej - na terenie nizin nadmorskich i szelfu zatok: nigeryjskiej, gabońskiej, demokratycznej Konga, kameruńskiej, angorskiej. Alaska posiada bogate złoża w rejonie Przylądka Barrow oraz na Morzu Północnym. Na kontynencie azjatyckim bogate złoża występują w jej części wschodniej i południowo-wschodniej: w Mandżurii, na szelfie Morza Żółtego i Wschodniochińskiego, na Borneo, Sumatrze i Jawie.
  1. Gaz ziemny to paliwo o wiele droższe od węgla kamiennego czy brunatnego, ale ta cena uwarunkowana jest brakiem skażenia środowiska przy wykorzystywaniu gazu ziemnego w celach energetycznych czy przemysłowych. Jest mieszaniną węglowodorów, azotu, dwutlenku węgla, siarkowodoru oraz gazów szlachetnych. Jego środowisko zalegania to porowate piaski, piaskowce, wapienie i dolomity, jak również szczeliny w skałach magmowych. Gaz ziemny stanowi cenny surowiec, wykorzystywany do produkcji sadzy, gazu syntezowego jak również stosuje się go jako paliwo. Największymi złożami gazu ziemnego odznaczają się: Rosja - w północnej części Niziny Zachodniosyberyjskiej ( rejon Tiumenia, Urengoju, Półwyspu Jamał), w południowym Uralu (Orenburg), w północnym Kaukazie ( w okolicach Stawropola), w dorzeczu Leny, w rejonie Morza Kaspijskiego i Morza Barentsa. Poza tym występuje w postaci złóż w rejonie Zatoki Perskiej i północnej Afryki, w rejonie Zatoki Meksykańskiej oraz pod dnem Morza Karaibskiego.