Historia osadnictwa:

Proces zasiedlania Australii rozpoczął się w 1770 r., kiedy to angielski odkrywca James Cook dotarł do jej wschodnich wybrzeży. W imieniu króla Jerzego III objął on w posiadanie zajęte tereny, nazywając je Nową Południową Walią.

W roku 1786 postanowiono utworzyć na wybrzeżu Zatoki Botnickiej kolonię dla więźniów angielskich. Plan jej utworzenia został podpisany przez angielskiego sekretarza stanu - lorda Sydneya. I tak, z początkiem 1788 r., w pobliżu dzisiejszego miasta Sydney przycumowało 11 statków, wiozących na pokładzie 759 więźniów (191 kobiet i 568 mężczyzn) oraz 211 marynarzy i ich rodzin.

Podstawą gospodarki kolonii była uprawa ziemi. Początkowo gubernator kolonii przydzielił ją tylko marynarzom, ale, z upływem czasu, także więźniom, którzy odbyli karę.

W 1790 oraz 1791 r. do kolonii przypłynęły kolejne dwie floty, wiozące osadników i skazańców. Podjęto wówczas próby zasiedlania obszaru Rose Hill (obecnej Paramatty), wyspy Norfolk i podnóża Gór Błękitnych.

W historii kontynentu australijskiego przełomowy okazał się rok 1792. Wówczas do jej brzegów zaczęły przybijać pierwsze statki handlowe. Podstawowym środkiem płatniczym kolonii był rum. Monopol na jego rozprowadzanie posiadał Korpus Nowej Południowej Walii, tzw. "Korpus Rumowy". Władze kolonii próbowały ograniczyć jego działalność oraz zreformować system walutowy. Udało się to dopiero gubernatorowi Lachlanowi Macquarie w 1808 r., który na miejsce korpusu powołał nową jednostkę wojskową, którą stanowili już nie miejscowi żołnierze, a przysyłani z Wielkiej Brytanii. Wprowadził on także szereg reform, przede wszystkim zmienił charakter Australii z karnego na przejściowy.

W 1828 r. utworzono Radę Legislacyjną. Miała ona charakter opiniodawczy i posiadała prawo do odrzucania dekretów wydawanych przez gubernatora.

Na przełomie wieków XVIII i XIX rozpoczęła się kolonizacja północnych i południowych wybrzeży Australii. Zaczął tam powstawać i rozwijać się przemysł włókienniczy i stoczniowy, a także rybołówstwo i hodowla owiec. Po niedługim czasie głównymi eksportowymi towarami kolonii stały się skóry i wełna. W tym samym okresie działały także przedsiębiorstwa poszukujące nowych terenów pod osadnictwo, zazwyczaj w miejscach korzystnych dla istnienia pastwisk oraz w sąsiedztwie złóż mineralnych. Były to Australijska Kompania Rolnicza oraz Kompania Ziemi Van Diemena.

W 1829 roku określono granice osadnictwa. Obejmowały one tzw. Dziewiętnaście Hrabstw Nowej Południowej Walii i Ziemi Van Diemena. Jednak, ponieważ wraz z rosnącą liczbą ludności zasoby ziemi stale malały, hodowcy rozpoczęli na własną rękę nielegalną ekspansję poza granice kolonii. Osadnicy zajmowali tereny należące do rdzennych mieszkańców kontynentu - Aborygenów.

Z czasem powstawały kolejne nowe kolonie:

  • 1825 r. - Ziemia Van Diemena (w 1855 r. zmieniła nazwę na Tasmania), wyodrębniona z Nowej Południowej Walii,
  • 1829 r. - Australia Zachodnia,
  • 1836 r. - Australia Południowa.
  • 1850 r. - Wiktoria, wyodrębniona z Nowej Południowej Walii,
  • 1859 r. - Queensland, wyodrębnione z Nowej Południowej Walii.

Wraz z postępowaniem rozwoju gospodarczego kolonii jej funkcja, jako miejsca zesłania stopniowo malała. W 1840 r. zaprzestano przywozić skazańców w rejony Nowej Południowej Walii. W 1868 r. przybył ostatni transport więźniów w historii kontynentu.

W drugiej połowie XIX w. w stanach Wiktoria, Queensland, Australia Zachodnia i Nowa Południowa Walia odkryto złoto. Stało się ono, obok hodowli, najważniejszym źródłem dochodów Australii. Odkryto także rudy żelaza i innych metali. Przyczyniło się to do dynamicznego rozwoju przemysłowego kolonii, zwłaszcza wydobywczego i przetwórczego, a ponadto transportu kolejowego oraz łączności telegraficznej. Doprowadziło to także do gwałtownego napływu imigrantów z Wielkiej Brytanii i innych krajów Europy, Azji i Stanów Zjednoczonych. Od początku XX w. próbowano ograniczyć imigrację ludności kolorowej. W tym celu realizowano tzw. "doktrynę białej Australii".

Rozmieszczenie ludności:

Liczba ludności Australii liczy ok. 20,2 mln osób, jednak ze względu na olbrzymi rozmiar kraju (ok. 7,7 mln km²) średnia gęstość zaludnienia jest bardzo niska i wynosi zaledwie 3os/km². Rozmieszczenie ludności jest jednak bardzo nierównomierne. Koncentruje się ona głownie na wschodnim i południowo-wschodnim wybrzeżu, gdzie ciągną się żyzne niziny nadmorskie, nadające się pod uprawę roli. Aż 85% mieszkańców kontynentu skupia się w największych miastach: Adelaidzie, Melbourne, Sydney, Perth, Brisbane, Darwin, Hobart i w Canberze, która stanowi stolicę kraju. Ogromne obszary wnętrza kontynentu są zupełnie niezamieszkałe ze względu na skrajną suchość klimatu i brak rzek.

Podział administracyjny:

Terytorium Australii podzielone jest na 6 stanów oraz 3 terytoria federalne. Są to:

  • Australijskie Terytorium Stołeczne ze stolicą w Canaberra,
  • Nowa Południowa Walia ze stolicą w Sydney,
  • Wiktoria ze stolicą w Melbourne,
  • Queensland ze stolicą w Brisbane,
  • Australia Południowa ze stolicą w Adelajdzie,
  • Australia Zachodnia ze stolicą w Perth,
  • Tasmania ze stolicą Hobart,
  • Terytorium Północne ze stolicą w Darwin,
  • Terytorium Jervis Bay.

W skład Australii wchodzą ponadto terytoria:

  • Norfolk
  • Wyspa Bożego Narodzenia
  • Wyspy Kokosowe
  • Wyspy Morza Koralowego
  • Wyspy Heard i McDonalda
  • Australijskie Terytorium Antarktyczne
  • Wyspy Ashmore i Cartiera

Każdy ze stanów Australii posiada gubernatora, który jest mianowany przez króla Wielkiej Brytanii. W rzeczywistości wybiera go premier stanu. Stany posiadają także własny parlament.

Demografia:

Liczba ludności

20 180 878

Gęstość zaludnienia

3 os/km²

Skład etniczny

91% ludność pochodzenia europejskiego,

5% Azjaci,

2% Aborygeni

Religia

73% Chrześcijaństwo:

13% ateiści

14% inni, m.in. buddyści i muzułmanie.

Średnia długość życia

Mężczyzn 77 lat

Kobiet 83 lata

Język urzędowy

Angielski

Jednostka monetarna

Dolar australijski