Mekka to rodzinne miasto Mahometa, wielkiego Proroka islamu. Przez setki milionów muzułmanów Mekka uznawana jest za ich najświętsze miejsce, matkę wszystkich miast. Główne miejsce w Mekce zajmuje Al-Kaba, czyli czworoboczna świątynia w kształcie prostopadłościanu. Jest ona długa na trzynaście i szeroka na dwanaście metrów. Wysokość świątyni wynosi 5 metrów. Świątynia przykryta jest czarną jedwabną osłoną z wyhaftowanymi złotymi wersetami Koranu, jedynie w czasie hadżdżu zmienia się ją na białą osłonę również z jedwabiu. Na jednej ścianie, na wysokości ok. 2 metrów znajdują się drzwi, by się do nich dostać trzeba użyć drabiny. Drzwi te prowadzą do pustego wnętrza, którego ściany ozdobione wieloma napisami, rozświetlone są złotymi i srebrnymi lampami.
Wedle muzułmańskiej tradycji Al-Kaba jest tak samo stara jak historia ludzkości, gdyż ów dom starodawny wybudował sam Adam. Ze znoszeń odbudowali go Abraham oraz Izrael.
Muzułmanin swoje życie poddaje religii, zawsze w sercu nosi widok ukochanej Mekki. Codzienne modły wznosi do Allacha zwrócony w stronę Mekki. Nawet zmarłych grzebie się z twarzą skierowaną w kierunku Mekki.
Nakazem religijnym jest odbycie rytualnej pielgrzymki, choć raz w życiu do Mekki (Al-Kaby). W jeden z jej narożników wmurowany został święty kamień - hadżar, czyli Czarny Kamień, który jest przedmiotem czci oraz kultu milionów pielgrzymujących tu wyznawców islamu.
Ważnym rytuałem jest "Tawaf". Jest to obrzęd, który pochodzi jeszcze z okresu przedmuzułmańskiego. Jego ideą jest obejście siedem razy Al-Kaby poruszając się z dwojaką prędkością. Jedną z nich stanowi, tak zwany "ramal" czyli krok szybszy. Drugą nazywa się "maszan" co można przetłumaczyć na szybszy chód. Wierni rozpoczynają tą "procesje" przy tak zwanym "narożniku jemeńskim" i poruszają się w przeciwną stronę do ruchu wskazówek zegara. "Narożnik jemeński" poprzedza narożnik w którym umieszczony jest czarny kamień. Współczesny islam wspomniany rytuał "Tawaf" traktuje jako akt wyrażający posłuszeństwo każdego muzułmanina wobec swojego Boga.