Jednym z istotnych zagrożeń dla środowiska naturalnego są współcześnie kwaśne deszcze, które rozumie się jako opady o odczynie (pH) nie przekraczającym 4,5. Ich powstanie jest ściśle związane z rozwojem komunikacji, a także z istnieniem zakładów przemysłowych pozbawionych odpowiednich urządzeń oczyszczających. Takie szkodliwe substancje jak dwutlenek siarki, tlenki azotu, siarkowodór, dwutlenek węgla, chlorowodór dostają się do powietrza atmosferycznego, a następnie pochłaniane są przez kropelki wody zgromadzone w chmurach opadowych. Ponadto mogą gromadzić się również, w zależności od warunków atmosferycznych, we mgle oraz lub w śniegu.

Największymi emitorami zanieczyszczeń, które następnie tworzą kwaśne deszcze są w Polsce samochody (50 %), a także zakłady energetyczne i przemysłowe. W niewielkim stopniu są nimi również gospodarstwa domowe ogrzewane węglem. Zanieczyszczenia w postaci tlenków azotu lub siarki łącząc się z wodą zawartą w powietrzu atmosferycznym w wyniku reakcji chemicznych zamieniają się w niebezpieczne kwasy. Jeśli nie wystąpią opady deszczu bądź śniegu związki te mogą osadzać się na powierzchniach roślin, budynków, gleby wskutek tzw. suchej depozycji. Są one wówczas równie niebezpieczne, a może nawet bardziej, gdyż ich stężenie jest większe.

Z kwaśnymi opadami związane jest także zjawisko smogu. Mianem tym określa się specyficzny rodzaj mgły, która tworzy się przy niedosycie wilgotności powietrza, a wywołana jest znaczną higroskopijnością przemysłowych bądź transportowych zanieczyszczeń powietrza. Powstawaniu smogu sprzyja również usytuowanie miasta w zagłębieniu terenu, a także brak możliwości przewietrzania. Do powstawania tego zjawiska dochodzi np. wówczas gdy specyficzne warunki przyrodnicze wystąpią w czasie znacznego natężenia ruchu samochodowego. Przykładem polskiego miasta, w którym zjawisko smogu się uaktywnia jest Kraków. Dodatkowo sytuację pogarsza tam fakt istnienia olbrzymiego kombinatu hutniczego (w Nowej Hucie- obecnie dzielnicy Krakowa, początkowo odrębnego miasta), który również dostarcza olbrzymiej ilości zanieczyszczeń do powietrza atmosferycznego.

Kwaśne opady wywołują cały szereg negatywnych zjawisk środowiskowych, ponadto odbijają się na zdrowiu człowieka oraz na wytworach jego działalności. W największym stopniu skutkują one: obumieraniem lasów, zakwaszeniem wód powierzchniowych, gleb a także niszczeniem materiałów konstrukcyjnych różnego rodzaju budowli.

Powierzchnie leśne odgrywają niezmiernie istotną role w środowisku przyrodniczym. Ich funkcja regulacyjna nie może być zastąpiona przez żaden inny element krajobrazu. Lasy mają zdolność pochłaniania znacznych ilości zanieczyszczeń, co jednak zakończyć się może ich degradacją. Według badań prowadzonych na obszarze Polski stan drzewostanu w naszym kraju jest fatalny (uszkodzenie ponad 50 % wszystkich drzew), co spowodowane jest głównie emisją różnego rodzaju zanieczyszczeń. Szczególnie narażone są drzewa iglaste, które w większości zrzucają igły raz na trzy lata, a zatem przez trzy lata gromadzą w nich bardzo różne, często zabójcze substancje. Drzewa liściaste natomiast pozbywają się toksyn co roku.

Niszczenie roślin, w tym drzew może następować poprzez uszkodzenia liści, korzeni, a także wskutek pozbawienia gleby substancji odżywczych.

Liście drzew oraz igły wyposażone są w aparaty szparkowe osłonięte dodatkowo woskiem. W sytuacji gdy zanieczyszczenia pokryją powierzchnie liści (igieł) uszkadzają one warstwę woskową co prowadzi do wzmożonej transpiracji. Dochodzi do zniszczenia chlorofilu, bez którego proces fotosyntezy nie może zachodzić. Roślina staje się słaba, niewytrzymała na wahania temperatury oraz zmianę innych czynników klimatycznych. Efektem tej utraty odporności jest tzw. "śmierć zewnętrzna" objawiająca się przebarwieniami liści, a także ich zrzucaniem.

Kwaśne deszcze opadając na powierzchnię ziemi wnikają w pokrywę glebową. Kiedy stężenie szkodliwych substancji przekroczy pewną granicę rośliny pobierające z gleby substancje potrzebne do życia i wzrostu przestają funkcjonować normalnie. Obecność pewnych substancji może doprowadzić nawet trwałego uszkodzenia sytemu korzeniowego.

Kiedy toksyny wnikną do gleby wywołują one zanik innych życiodajnych substancji. Gleba traci znaczne ilości magnezu, miedzi, manganu , pojawia się również problem niedoboru wody. Roślina nie ma skąd czerpać potrzebnych składników, przez co staje się mniej odporna, przestaje przyrastać co nieuchronnie prowadzi do jej śmierci.

Zanieczyszczenia szczególnie niebezpieczne są dla mchów i porostów, które są organizmami bardzo wrażliwymi, co wynika z faktu, że pozbawione są woskowej ochrony na powierzchni. Dodatkowo ich sytuacje pogarsza fakt, że najintensywniej przyrastają one w tym czasie, kiedy obserwuje się największe stężenie zanieczyszczeń atmosferycznych, tzn. jesienią. Są one zatem świetnymi bioindykatorami czyli organizmami wskaźnikowymi, których występowanie lub brak wskazuje na stan czystości środowiska i skład gleby, atmosfery oraz wód.

Sposobów zapobiegania występowaniu kwaśnych opadów jest wiele. Są one uzależnione od rodzajów oraz źródeł zanieczyszczeń odpowiedzialnych za powstawanie tych opadów. W przypadku substancji wydostających się do atmosfery wskutek procesu spalania paliw węglowodorowych sposobem ograniczenia emisji jest wprowadzanie specjalnych urządzeń na kominy. Powodują one redukcję szkodliwych zanieczyszczeń nawet o 90 %, ale tym samym podnoszą popyt na energie elektryczną. Wiąże się to z kolei z koniecznością zwiększonego wydobycia surowców energetycznych, a nie jest to bez wpływu na środowisko. W tym przypadku dokonać należy zatem wyboru mniejszego zła.

Gwałtowny rozwój komunikacji wymusił na producentach samochodów konieczność zaopatrywania ich w katalizatory. Służą one redukcji szkodliwych związków (tlenków azotu, węgla oraz węglowodorów) wydostających się w czasie działania silnika o ok. 90 %. Bardzo dużą zachętą do kupowania samochodów wyposażonych w katalizatory stało się obniżenie cen benzyny bezołowiowej (stosowanej do tego typu pojazdów) oraz obniżenie podatki na te samochody. Obecnie są one w powszechnym użyciu.

W kontekście redukcji zanieczyszczeń, także tych przenoszonych wraz z opadami bardzo ważnym zagadnieniem jest zwrócenie uwagi na tzw. odnawialne źródła energii. Stanowią one alternatywę wobec paliw kopalnych. Należą do nich: wiatr, energia słoneczna, energia pływów, energia wód płynących, energia jądrowa oraz energia biomasy. Źródła te są dostarczycielami energii czystej, zgromadzonej w przyrodzie. Dodatkowo pozwalają one na zwiększenie bezpieczeństwa energetycznego kraju, gdyż woda, wiatr, biomasa itp. charakteryzują się niemal powszechna dostępnością.

W kontekście poprawy sytuacji środowiskowej w kraju bardzo ważna jest polityka państwa, od której zależy bardzo wiele. Władze mogą wspierać bądź hamować pewne działania proekologiczne, mogą także uświadamiać społeczeństwo w zakresie potrzeby dbania o przyrodę. Świadomość społeczeństwa to natomiast klucz do sukcesu, ponieważ to zwykli obywatele dokonują codziennie wyborów, które mogą poprawiać albo pogarszać stan środowiska.