Środowisko przyrodnicze Polski oferuje jego użytkownikom wspaniałe warunki dla rozwijania własnej działalności. Budowa geologiczna, ukształtowanie powierzchni, klimat, woda, gleba oraz roślinność jest wykorzystywana przez ludzi zamieszkujących terytorium Polski, dlatego powinna być wykorzystywana w sposób racjonalny. Niestety nie jest to fakt powszechnie uznawany i wprowadzany w życie. Częsta sytuacją jest przekraczanie przez ludzi możliwości przystosowawczych środowiska przyrodniczego, co jest widocznym świadectwem niszczenia środowiska naturalnego. Należący do gamy najbardziej zanieczyszczonych terenów Polski Górny Śląsk zawdzięcza swa niechlubną sławę nadmiernemu i niekontrolowanemu pod względem ochrony środowiska rozwojowi przemysłu.
Europa jest jednym z najbardziej rozbudowanych obszarów ze względu na tą gałąź gospodarki, jakim jest przemysł. Zanieczyszczenie powietrza wywołane jest najczęściej procesem spalania węgla oraz przeprowadzaniem pozostałych procesów technologicznych stosowanych w przemyśle, co wywołuje destrukcyjne opady kwaśnych deszczów. Tworzą one realne zagrożenie nie tylko dla flory i fauny, ale przede wszystkim dla człowieka.
W Polsce najwyższym stopniem zanieczyszczenia atmosfery charakteryzują się regiony na południu kraju. Taką sytuacje wywołują zanieczyszczenia transgeniczne. Aby zapobiegać procesowi niszczenia środowiska przyrodniczego potrzebna jest znaczna ilość pieniędzy, a odbudowa do nienaruszonego stanu jest niezwykle trudna a może nawet niemożliwa.
Liczne parki narodowe, parki krajobrazowe, rezerwaty przyrody są miejscami ochrony środowiska niezanieczyszczonego do tej pory i podlegającego szczególnej ochronie.
Parkami narodowymi nazywamy tereny o powierzchni większej od 1000 ha objęte ustawową ochroną, posiadające unikatowe walory naukowe, kulturowe i wychowawcze. Współcześnie na terenie naszego kraju utworzono 23 parki narodowe, z których siedem zostało obdarzonych statusem biosfery UNESCO. Są to parki:
- Babiogórski,
- Białowiejski,
- Słowiński,
- Bieszczadzki,
- Kampinowski,
- Tatrzański
- jak również rezerwat Łukajno.
Park krajobrazowy jest obszarem poddanym ochronie z uwzględnieniem przede wszystkim jego wartości naturalnych w środowisku i wysokich walorów historycznych i kulturowych. Zawsze wokół obszaru parku krajobrazowego tworzona jest tzw. otulina, której bezpośrednim zadaniem jest zabezpieczenie terenu przed zanieczyszczeniami i skażeniami pochodzącymi znad obszarów zurbanizowanych.
Rezerwat przyrody jest obszarem objętym ochroną własnych walorów przyrody ożywionej i nieożywionej. Wyróżniamy podstawowe rezerwaty: faunistyczne (roślinne), florystyczne (zwierzęce), leśne, krajobrazowe, torfowiskowe jak również rezerwaty przyrody nieożywionej.
Pomnikiem przyrody nazywamy element przyrody ożywionej jak również element przyrody nieożywionej, posiadający szczególną wartość dla potomnych pokoleń. Jako pomnik przyrody może funkcjonować: drzewo, jaskinia, wodospad, skała lub grupa skalna itp.
Na terenie naszego kraju w latach 90-tych zwiększono dotychczasową ilość rezerwatów jak również pojedynczych pomników przyrody. Jest to świadectwem, że z ochroną środowiska wiązana się coraz większa świadomość ekologiczna. Pierwszym przejawem ochrony środowisko było budowanie nowoczesnych oczyszczalni ścieków. Możemy wyróżnić kilka typów oczyszczalni ścieków. Są to oczyszczalnie:
- mechaniczne,
- fizykochemiczne,
- biologiczne.
Każdy obywatel kuli ziemskiej z pewnością pragnie życia otoczony świeżą zielenią, z możliwością oddychania czystym, niezanieczyszczonym powietrzem, popijać krystalicznie czystą wodę prosto z kranu. W interesie każdego człowieka leży więc dbałość o środowisko przyrodnicze nas otaczające.
