Z cyrkulacją powietrza związanych jest kilka zjawisk. Należą do nich:
- Wiatr- jest to ruch powietrza, odbywający się w płaszczyźnie poziomej od wyżu w kierunku niżu
- Ciśnienie atmosferyczne- jest to określenie nacisku, jaki wywiera określonego rozmiaru słup powietrza na określone pole powierzchni; poprzez normalne ciśnienie rozumie się takie, gdy słup rtęci wynosi 760 milimetrów na powierzchnię jednego centymetra kwadratowego, a temperatura wynosi 0 stopni Celsjusza.
- Niż baryczny- jest to teren, na którym ciśnienie słupa rtęci ulega obniżeniu w kierunku środka wewnątrz zamkniętych izobarów;
- Wyż baryczny- teren, na którym ciśnienie słupa rtęci ulega zwiększaniu wewnątrz zamkniętych izobarów.
Cyrkulacja międzyzwrotnikowa - nagrzane promieniowaniem słonecznym powietrze nad równikiem i podlega uniesieniu do góry (zjawisko konwekcji), sięgając prawie troposfery. Wytwarza się wtedy pas niskiego ciśnienia ponad równikiem, a także pas ciszy, gdzie nie występują wiatry. W tym samym czasie wytwarzają się chmury burzowe wskutek spadku temperatury powietrza, a z nich mają miejsce opady zenitalne. Te masy powietrza ulegają rozdzieleniu i jedna wędruje na południe, a druga na północ w kierunku zwrotników, a siła Coriolisa skierowuje je na zachód.
Takie wiatry nazywane są antypasatami. Ze względu na zmniejszanie się obwodu Ziemi oraz wysokości troposfery, występuje zjawisko sprężenia się poruszającego się powietrza oraz zmniejszania jego temperatury. Za zwrotnikami powietrze ulega opadaniu, tworząc niż baryczny z pasem ciszy. Różnicowanie się ciśnień sprawia, że powietrze porusza się dołem w kierunku niżu nad równikiem, a to z kolei wywołuje pasaty- wiatry na półkuli północnej o kierunku północno-wschodnim, natomiast na południowej- południowo-wschodnim. Wieją one w stronę umiarkowanych szerokości geograficznych.
Cyrkulacja umiarkowanych szerokości- pewnie masy powietrza, znajdującego się w wyżu zwrotnikowym odpływają w kierunku szerokości umiarkowanych, gdzie istnieje niż baryczny. Siła Coriolisa zmienia ich kierunek na zachód.
Cyrkulacja okołobiegunowa.- powietrze nad biegunami jest chłodne, gęste oraz cięższe niż w innych obszarach, co powoduje jego opadanie i tworzenie się w tym miejscu obszarów wysokiego ciśnienia. Powstałe w ten sposób wiatry kierują się w stronę szerokości umiarkowanych, gdzie występuje niż. Siła Coriolisa nadaje im kierunek północno- wschodni oraz wschodni (półkula północna) czy też wschodni i południowo wschodni (półkula południowa).
Wiatry sezonowe:
- Monsuny- są wiatrami, cechującymi się rytmem rocznym, a w poszczególnych porach roku ich kierunek się zmienia; w lecie ponad lądem tworzy się niż, natomiast ponad oceanem- wyż. Od wody do lądu przepływa wilgotne powietrze wraz z opadami (monsun letni). Z kolei zimą układ jest odwrotny, co powoduje przesuwanie się mas zimnego powietrza z lądu nad wodę (monsun zimowy). Wiatry te występują na przykład w Azji południowo- wschodniej.
Wiatry lokalne:
- Bryza- występuje na terenach nadmorskich, zmienna w przeciągu doby; w ciągu dnia niż wytwarza się nad lądem, natomiast nad morzem- wyż, wtedy bryza wieje od strony morza do lądu; w nocy sytuacja się zamienia.
- Bora- to wiatr dość silny, ukierunkowany od niewysokich gór w kierunku ciepłego morza.
- Halny- powstaje wskutek różnic w wysokości ciśnienia po dwóch stronach gór.
- Wiatry górskie- w nocy powoduje je chłodne powietrze, opadające ze zboczy gór, natomiast w dzień ciepłe masy powietrza unoszą się w górę powodując wiatry dolinne.
Fronty atmosferyczne - są to pewne przejściowe obszary pomiędzy różnymi masami powietrza:
- Zimny- na danym obszarze masa zimnego powietrza przemieszczając się przesuwa ku górze masy ciepłe
- Szybki- wywołuje krótkotrwałe, lecz obfite opady
- Ciepły- ciepłe powietrze wypiera masy powietrza zimnego.
- Wolny- opady nie są zbyt obfite, natomiast są długotrwałe.
- Zokludowany- zimne powietrze podążając za ciepłym wypiera je ku górze, powstają opady, a procesy frontalne mają miejsce na większych wysokościach.
