Słowiński Park Narodowy utworzony został w roku 1967 jako efekt pracy naukowców z ośrodka w Poznaniu i Gdańsku. W roku utworzenia miał powierzchnię 18 069 hektarów. Dzisiaj jego powierzchnia liczy już 18 618 hektarów. Na powierzchnię tą składają się: wody o powierzchnie 10 213 hektarów, lasy o powierzchnie 4599 hektarów. Pozostała część jest zajęta przez obszar wydm. Obszar ochrony ścisłej w postaci rezerwatów ścisłych to 5619 ha, w tym 2529 ha lasów. Prace nad ustanowieniem tego parku rozpoczęto jeszcze w roku 1946.
Park narodowy znajduje się na Wybrzeżu Koszalińskim na Nizinie Gardneńsko-Łebskiej.
Roślinność parku narodowego to zróżnicowane formacje począwszy od bardzo inicjalnych formacji piaskowych po bory bażynowe. Charakterystyczny jest dla tego parku równoleżnikowy układ poszczególnych formacji równoległy do wybrzeża morskiego. Na terenie parku ma ono długość 32 kilometrów. W Słowińskim Parku Narodowym występuje około 850 gatunków roślin naczyniowych z czego 50 jest gatunkami prawnie chronionymi. Często w miejscach piaszczystych gdzie dłużej nie dochodzi do gwałtownych zmian rzeźby pojawiają się rzadkie gatunki pionierskie jak choćby rukwiel nadmorska czy honkenia piaskowa. Pojawiają się one na przykład na spokojnej plaży. Na wydmach rosną natomiast takie rośliny jak piaskownica zwyczajna i wydmuchrzyca piaskowa. Jednak dla wielu ten park narodowy to jedna roślina: mikołajek nadmorski.
Zwierzętami Słowińskiego Parku Narodowego najliczniej reprezentowanymi są ptaki. Naliczono, że na terenie parku występuje około 250 gatunków ptaków z czego 150 ma tu swoje gniazda. Tak duża liczba ptaków to następstwo różnorodności formacji roślinnych oraz położenie parku na trasie przelotów wielu z nich. Wiele gatunków ptaków znajduje bogactwo pożywienie w jeziorach znajdujących się na terenie parku. Najcenniejszymi ptakami spotykanymi w parku są: bielik, orlik krzykliwy, orzeł przedni, puchacz, kruk, łabędź. Licznie reprezentowane są również kaczki. Spośród ssaków spotyka się: są jelenie, sarny, dziki, jenoty i zające.
