Jednym z poważniejszych zagrożeń terenów położonych na południowym wybrzeżu Oceanu Spokojnego jest El Nino, czyli "Dzieciątko Jezus", nazwane tak ze względu na okres w którym się pojawia - w okolicach Bożego Narodzenia. Nazwa tłumaczona jest również "chłopczyk" - została ona nadana przez rybaków.
El Nino jest ciepłym prądem, płynącym w stronę wybrzeży Ekwadoru i północnego Peru nad zimnym prądem peruwiańskim.
Obecnie nazwa El Nino dotyczy pewnego zjawiska pogodowego, które wiąże się z większym nagrzaniem wód niż zwykle i zmianą cyrkulacji powietrza nad ogromnymi obszarami, co powoduje inną niż zazwyczaj pogodę, czasem nawet katastrofalne wydarzenia - huragany, powodzie i susze. Zjawisko to trwa kilkanaście miesięcy i występuje w trzy - czteroletnich odstępach czasu.
Podczas występowania omawianego zjawiska następuje odwrócenie sytuacji barycznej na południowo - wschodnim Pacyfiku. Zazwyczaj wysokie ciśnienie powietrza spada, a wznoszące się powietrze przemieszcza się w kierunku Indonezji i Australii - staje się gęstsze, co powoduje wzrost ciśnienia nad tymi obszarami. Ten specyficzny sposób krążenia mas powietrza został opisany przez Gilberta Walkera - i jemu zawdzięcza swoją nazwę - "cyrkulacja Walkera".
Pasaty, północno - wschodnie i południowo - wschodnie ruchy powietrza, przemieszczające się nad Pacyfikiem, w okolicach równika łączą się w jeden wiatr wiejący w kierunku wschodnim. Na skutek popychania wód przypowierzchniowych oceanu, cieplejszych niż wody przydenne, w zachodniej części Pacyfiku poziom wody podwyższa się o około 30 do 70 centymetrów. Natomiast część wschodnia tego oceanu obniża się. Dzięki temu chłodniejsze wody mogą wypełnić te braki, i wypływają na powierzchnię w okolicach wybrzeży Ameryki Południowej. Jest to chłodny Prąd Peruwiański.
El Nino powoduje, że ciepłe wody odpływają na wschód, a wiatry równikowe, dotychczas wschodnie, zmieniają swój kierunek. To powoduje, że chłodne wody nie mogą wydostać się na powierzchnię, gdyż ciepłe powietrze jest jeszcze przepychane ku wybrzeżom. Na skutek nagromadzenia się ciepłych u wód tam, gdzie powinien płynąć chłodny Prąd Peruwiański, dotychczas wspaniałe łowiska, które dzięki stosunkowo niskiej temperaturze wód miały dość pokarmu i substancji odżywczych aby dobrze się rozwijać, zanikają. Dla wielu krajów (Peru, Ekwador) jest to olbrzymia katastrofa, ponieważ przemysł rybny to podstawa ich gospodarki. Np. w 1972 roku nastąpił prawie całkowity upadek tej gałęzi przemysłu, a podczas innych katastrof El Nino, przynosi on tylko niewielki procent zysku, gdyż połowy znacznie spadają.
Jednak El Nino to nie tylko kryzys w przemyśle kilku krajów, to także olbrzymie zmiany pogodowe na wielu obszarach. Na wybrzeżu Ameryki Środkowej zazwyczaj występuje sucha, bezdeszczowa pogoda, natomiast nad Zachodnim Pacyfikiem tworzą się ośrodki niskiego ciśnienia i w związku z tym opady. Podczas tej klęski żywiołowej nadchodzi odwrócenie tych prawidłowości, często nawet zazwyczaj wolne od cyklonów obszary zostają przez nie nawiedzane, np. Tahiti. W latach 1982 -1983 nawiedziło te okolice aż sześć cyklonów, przez co tysiące ludzi utraciło swój dobytek.
Natomiast Australia na skutek El Nino doznała w tym samym okresie klęski suszy. Spowodowało to pożary na ogromnych obszarach, burze pyłowe, a związku z tym np. klęskę głodu w Indonezji. Natomiast w Peru, Ekwadorze oraz Boliwii nastąpiły wielkie powodzie, rujnujące domy i zabijające wielu ludzi.
W czasie, kiedy następuje El Nino, cała cyrkulacja powietrza ulega zmianom. Powietrze jest bardziej wilgotne i cieplejsze. Powoduje to np. przesunięcie się silnych sztormów z północnej części Ameryki Północnej, aż do Kalifornii. Chłodno, wietrznie i deszczowo bywa nawet na Kubie i Florydzie. W roku 1988 El Nino było przyczyną katastrofalnej suszy w Stanach Zjednoczonych.
Zmiany w temperaturze powietrza i ciśnienia atmosferycznego są odczuwalne na wielu obszarach, nawet bardzo oddalonych od źródła niebezpieczeństwa, np. w strefie równikowej Atlantyku oraz Oceanu Indyjskiego. Prawdopodobnie to El Nino spowodowało na północy Afryki wielką suszę w roku 1982.
Niestety, do tej pory naukowcom nie udało się ustalić dokładnej przyczyny powstawania El Nino, a jest to niezbędne do tworzenia prognoz i szybkiego ostrzegania ludności zagrożonych obszarów.
