Promieniotwórcze odpady

Czym są promieniotwórcze odpady?

Otóż odpady promieniotwórcze, które bywają także nazywane odpadami radioaktywnymi, to substancje występujące w różnych stanach skupienia, a które charakteryzują się tym, że posiadają w sobie pewne ilości substancji radioaktywnych. Substancje radioaktywne ulegają rozpadowi na inne substancje, wraz z wydzieleniem promieniowania, które może być bardzo szkodliwe dla zdrowia człowieka. W związku z czym ciała, które zawierają w sobie ilości substancji radioaktywnych przekraczające dopuszczalne normy stanowią zagrożenie dla człowieka i przyrody i są uznawane za odpady.

Skąd pochodzą odpady promieniotwórcze?

Zasadniczo można wymienić pięć głównych źródeł które produkują odpady promieniotwórcze, bez uwzględnienia zastosowań militarnych, czy związanych z energetyką jądrową. Są to:

- likwidacje reaktorów jądrowych

- kopalnie w których wydobywa się rudę uranu, a także zakłady w których się ją przerabia

- zakłady w których produkuje się paliwo reaktorowe, oraz przerabia już wypalone paliwo

- eksploatacje reaktorów badawczych, a także energetycznych

- wykorzystywanie substancji promieniotwórczych w medycynie, badaniach naukowych i niektórych gałęziach przemysłu

Jeśli chodzi o sytuację w naszym kraju, to odpady promieniotwórcze są produkowane głównie w związku z wykorzystaniem w medycynie izotopów promieniotwórczych, podczas wytwarzania tych izotopów, a także w przemyśle i badaniach naukowych. Oprócz tego powstają także odpady w postaci zużytego paliwa jądrowego, które było wykorzystywane w pracy reaktorów badawczych: Ewa i Maria. Jednak jeśli porównać ilość produkowanych odpadów promieniotwórczych z ilościami odpadów powstających w przemyśle chemicznym, lub też jako skutek spalania węgla w elektrowniach to można zauważyć, że tych pierwszych jest znacznie mniej.

Podział odpadów promieniotwórczych.

Odpady promieniotwórcze można sklasyfikować pod pewnymi względami. Podstawowymi cechami je rozróżniającymi jest postać pod jaką występują, czas połowicznego rozpadu, a także ich aktywność. Uwzględniając te czynniki odpady radioaktywne możemy podzielić na stałe, ciekłe lub gazowe, a także na nisko aktywne, średnio aktywne i wysoce aktywne. Uwzględniając ich czas połowicznego rozpadu można je podzielić na odpady tzw. krótkożyciowe, których czas połowicznego rozpadu wynosi mniej niż 30 lat, a także na długożyciowe, które mogą przetrwać setki, a nawet tysiące lat.

Bardzo ważnym zagadnieniem związanym z odpadami promieniotwórczymi, które ma coraz większe znaczenie jest umiejętne nimi zarządzanie, gospodarowanie i składowanie. Bierze się tu głównie pod uwagę ochronę życia ludzkiego a także środowiska naturalnego. Przy tych czynnościach mających na celu zneutralizowanie ich działania obowiązuje kilka podstawowych reguł i zasad:

- należy minimalizować ilości powstających odpadów

- prowadzenie odpowiedniej segregacji odpadów

- stosowanie środków mających na celu zmniejszenie ich objętości

- pakowanie ich w taki sposób, aby były fizycznie i chemicznie stabilne

- wykorzystywanie do ich składowania odpowiednich miejsc pod względem położenia geograficznego i struktury geologicznej

- wykorzystywanie wszelkich możliwych technologii do budowy barier skutecznie izolujących ich wpływ na człowieka i środowisko naturalne

Z odpadami promieniotwórczymi jest ściśle związany problem ich składowania. Opady charakteryzujące się wyższą aktywnością powinny być odgradzane skuteczniejszymi barierami. W naszym kraju istnieją następujące bariery ochronne:

- fizyczne - stanowi ją pewnego rodzaju spoiwo - materiał wiążący, którego celem jest zestalenie i związanie ze sobą odpadów. W procesie tym miesza się już skoncentrowane odpady ze sobą oraz spoiwem, w wyniku czego powstaje zestalona ich mieszanka. Ma to na celu zapobieganie rozsypaniu się takich odpadów, czy innego ich mechanicznemu rozpadowi. Przez to ich negatywny wpływ na otoczenie jest zminimalizowany do niewielkiej objętości. Substancją wiążącą może być asfalt, cement, bądź tworzywo sztuczne.

- chemiczne - są to trudno rozpuszczalne związki chemiczne izotopów promieniotwórczych, które powstają w procesach modyfikacji i czyszczeń radioaktywnych kanałów ściekowych

- inżynierskie I - jest to rodzaj opakowania, które stanowi specjalny stalowy bęben, lub betonowy kontener, który ma na celu zabezpieczenie odpadów przed wydostaniem się na zewnątrz. Dzięki temu odpady promieniotwórcze nie mogą się dostać do wody i wejść w jej obieg. Oprócz tego, takie pojemniki stanowią także osłonę, która osłabia promieniowanie przez nieprzenikające.

- inżynierskie II - jest to już ogólna betonowa konstrukcja całego składowiska, której także towarzyszy impregnująca warstwa bitumiczna. Takie osłony chronią odpady promieniotwórcze przez wpływem wilgoci, korozji, czy różnego rodzaju zjawiskami atmosferycznymi.

- naturalne - ten rodzaj bariery stanowią naturalne twory geologiczne, których ukształtowanie i postać umożliwia odpowiednie składowanie takich odpadów. Bardzo ważne przy tym jest, aby struktury takie były asejsmiczne, nie miały dostępu do wody i były odizolowane od jakichkolwiek obszarów gospodarczych. Jest to o tyle ważne, że odpowiednie naturalne struktury geologiczne powstrzymują rozprzestrzenianie się substancji radioaktywnych.

Instytucja, która w Polsce zajmuje się organizacją składowania i przetwarzania odpadów promieniotwórczych jest Zakład Unieszkodliwiania Substancji Promieniotwórczych Instytutu Energii Atomowej - IEA. Odpady także można przetwarzać różnymi metodami, dzięki czemu można je nawet wysoce oczyścić. Jedną z metod służącą do oczyszczania odpadów promieniotwórczych jest metoda sorpcji. Jest ona stosowana do odpadów ciekłych i nisko aktywnych. Dzięki zastosowaniu tej metody ponad 99% radioaktywnych nuklidów zostaje usuniętych z odpadów i umieszczonych w materiale sorpcyjnym. Materiał ten jest następnie zestalany w asfalcie.

W przypadku odpadów ciekłych, ale już średnio aktywnych, oczyszcza się je metodą odparowywania. Dochodzi tu do prostego procesu parowania, w wyniku, którego po ściekach pozostają praktycznie same substancje radioaktywne, które wcześniej się w nich znajdowały. Substancje te następnie zestala się w cemencie. Istnieją także jeszcze specjalne filtry, które to stosowane są w reaktorach jądrowych, w systemach wykorzystujących wodę do chłodzenia. Zużyte filtry są zestalane w żywicach epoksydowych.

W przypadku gdy należy przetwarzać odpady, które są w postaci stałej, stosuje się inne metody. W przypadku odpadów promieniotwórczych nisko aktywnych wkłada się je do specjalnych pras hydraulicznych, w których to następuje ich zgniecenie. Dzięki temu minimalizuje się objętość jakie zajmują te odpady. Takie już sprasowane odpady umiejscawia się następnie w specjalnych stalowych bębnach, których powierzchnia dodatkowo powleczona jest warstwą cynku, zabezpieczające je przed korozją. Tak zapieczętowane odpady są następnie transportowane do określonego punktu ich składowania. Odpady te jednak nie są przewożone zwykłymi ciężarówkami, ale specjalnie do tego celu przeznaczonymi pojazdami. W czasie przeprowadzania takich transportów, dodatkowo podejmowane są szczególne środki ostrożności, mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa ludziom i przyrodzie.

Mimo, że składowanie odpadów promieniotwórczych opanowano już w zadowalającym stopniu i obecnie nie stanowią już one praktycznie żadnego zagrożenia dla człowieka, to w wielu laboratoriach na całym świecie prowadzi się badania, które poszukują metod ich jak najlepszej neutralizacji. Z obecnych badań najbardziej obiecujące są badania nad metodą tzw. transmutacji. Polega ona na tym, że odpady promieniotwórcze o długich czasach życia, byłyby zamieniane na krótkożyjące. Dzięki temu szybciej by się rozpadały na substancje nie szkodliwe dla człowieka i nie musiałyby już być składowane w specjalnych miejscach.

Jeśli chodzi o miejsca składowania odpadów promieniotwórczych w Polsce, to stosuje się tutaj metody podobne jak w innych krajach, które nie posiadają rozwiniętej energetyki jądrowej. Odpady takie umieszcza się w płytki podziemnym składzie. W miejscowości Różana istnieje dawny fort, który został odpowiednio przygotowany do przechowywania i składowania odpadów promieniotwórczych. Bunkry w których odpady te są składowane przez wiele lata posiadają ściany i stropy, których grubości mieszczą się w granicach 1,2 - 1,5 metra. Komory w których umiejscawia się te odpady, zostają zamurowane. Odpady także są wrzucane do fosy i następnie zalewane grubą warstwą betonu i asfaltu, dzięki temu odizolowane są one od jakichkolwiek opadów. Ciągle są prowadzone badania dozymetryczne, które sprawdzają poziom radioaktywności otoczenia. Bada się powietrze, glebę, a także rośliny pod kątem zawartości w nich substancji radioaktywnych. Następnie wyniki uzyskane porównuje się z tymi uzyskanymi dla obszarów, które znajdują się w odległych miejscach, gdzie nie istnieją, żadne sztuczne radioaktywne źródła. W tym przypadku takim punktem odniesienia jest Góra Kalwaria, która to znajduje się w odległości 100 km, od miejscowości Różana. Wyniki porównania wskazują, że poziom napromieniowania okolicy w Różanie jest porównywalny ze zmierzonym w Górze Kalwarii.

Oznakowanie odpadów promieniotwórczych i pojazdów je transportujących.

Wszelkie pojazdy, które przewożą ze sobą jakiekolwiek substancje radioaktywne, czy są to odpady, czy materiały potrzebne do badań, lub do reaktorów, muszą być dokładnie oznakowane specjalnymi symbolami ostrzegawczymi. Takim charakterystycznym symbolem ostrzegawczym jest dobrze znana czarna "koniczynka" na żółtym tle. Oprócz tego taki symbol także powinien zawierać cyfrę, która informuje o tym, jaki rodzaj materiałów promieniotwórczych jest transportowany.

Oprócz tego pojazd powinien także być zaopatrzony w pomarańczową tablicę. W czasie przeprowadzani transportu na takiej tablicy umieszczane są odpowiednie informacje w postaci odpowiednich liczb, której określają rodzaj przewożonego materiału radioaktywnego, zgodnie z ustaleniami przyjętymi przez ONZ.

Transportowanie materiałów radioaktywnych.

Materiały radioaktywne przewożone są wszelkiego typu środkami transportu, zarówno samolotami, jak i samochodami, statkami, czy pociągami. W większości ilość transportowanych materiałów promieniotwórczych jest niewielka, jednak zawsze są podejmowane wszelkie środki ostrożności blokujące zetknięcie się ich z człowiekiem, bądź przyrodą. W związku z tym, aby wyeliminować groźbę wystąpienia jakiegokolwiek wypadku w czasie transportu Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej opracowała na polecenie Rady Społeczno Ekonomicznej ONZ, szereg przepisów i standardów jakie powinny obowiązywać w czasie prowadzenia takiego transportu.

W czasie przewozu materiały promieniotwórcze umieszczone są w specjalnych opakowaniach, które po pierwsze zapewniają przesyłce integralność, a po drugie zapewniają określoną przez normy osłonę przed promieniowaniem. Stosuje się różnego rodzaju opakowania, w zależności od tego jakiego typu jest przewożony materiał promieniotwórczy. Czy jest on wysoce aktywny, jaka jest jego objętość, stan skupienia itp.

Opakowania typu B - są to opakowania, które charakteryzują się zwiększoną wytrzymałością na czynniki mechaniczne i termiczne. Są tak konstruowane, aby zapewnić odpowiednią szczelność i osłonę, nawet w przypadku wypadku pojazdu, który je transportuje. Oprócz tego normy określają dopuszczalną ilość substancji, jaka może się znajdować w opakowaniach tego typu. Są to opakowania, które wykorzystuje się w przewozie najbardziej promieniotwórczych materiałów radioaktywnych. To między innymi w nich się przewozi zużyte paliwo z reaktorów jądrowych, a także wszelkie źródła promieniotwórcze o wysokiej aktywności. Zanim takie opakowania trafią do użytku, przeprowadza się na nich wszelkiego rodzaju testy, które mają na celu sprawdzenie ich wytrzymałości pod każdym możliwym kątem. Oprócz tego, po pomyślnym przejściu takich testów muszą one także uzyskać autoryzację specjalnych organów zajmujących się bezpieczeństwem jądrowym w danym kraju.

Opakowania typu A - są to także opakowania, które zapewniają odpowiednią osłonę i szczelność, jednak charakteryzują się mniejszą wytrzymałością niż opakowania typu B. Używa się je w takich przypadkach, w których dopuszczalne jest ich uszkodzenie i wydostanie się materiału radioaktywnego na zewnątrz. Czyli używane są wszędzie tam, gdzie w przypadku dostania się substancji promieniotwórczej do środowiska ryzyko skażenia jest niewielkie.

Opakowania przemysłowe - są to opakowania, jak sama nazwa wskazuje wykorzystywane w przemyśle, w przypadkach gdy transportowane są materiały promieniotwórcze charakteryzujące się niską aktywnością, lub ciała skażone tylko powierzchniowo. Transportuje się w nich substancje o niskiej zawartości materiału promieniotwórczego, które nie stanowią wielkiego zagrożenia dla człowieka i środowiska naturalnego.

Opakowania "wyłączone" - są to opakowania, które wykorzystuje się do transportu niewielkich ilości materiałów radioaktywnych. Takimi substancjami są np. radiofarmaceutyki, czy urządzenia, które w swoim działaniu wykorzystują izotopy promieniotwórcze (takie jak czujniki dymu, czy urządzenia pomiarowe). Takimi opakowaniami są pojemniki metalowe, a nawet pudełka kartonowe. Także przepisy do takiego rodzaju przesyłek odnoszą się w znacznie łagodniejszy sposób. Nie muszą one być specjalnie oznakowane, ale jednak powinny przy sobie zawierać informacje o rodzaju materiału promieniotwórczego, który znajduje się w ich wnętrzu.

Odpady radioaktywne

Są to substancje promieniotwórcze, które nie nadają się już do ponownego wykorzystania. Powstają one w wyniku wydobywania i oczyszczaniu rud uranu, stanowią zużyte paliwo jądrowe wykorzystywane w reaktorach jądrowych, a także powstają w wyniku obróbki i przetwarzania izotopów promieniotwórczych.

Odpady radioaktywne można podzielić na kilka rodzajów, ze względu na to, w jakim stanie skupienia się znajdują, jaka jest ich aktywność, a także, w jakiej formie chemicznej się znajdują. Podstawowo można je podzielić na substancje o niskiej i wysokiej aktywności.

Odpady promieniotwórcze o wysokiej aktywności najczęściej przechowywane są w miejscach gdzie zostały wytworzone. Zwykle są one składowane przez okres kilku lat. Przechowuje się je w specjalnych zabezpieczonych opakowaniach, które z kolei zatopione są w specjalnie do tego celu przeznaczonych basenach. Wykorzystuje się tutaj fakt, że woda odbiera ciepło, jakie powstaje w wyniku rozpadów promieniotwórczych. Po tym procesie poddaje się je obróbce, która ma na celu przede wszystkim zmniejszenie ich objętości.

W przypadku odpadów promieniotwórczych charakteryzujących się niską aktywnością postępuje się z nimi w trochę odwrotny sposób. A mianowicie zwiększa się ich objętość poprzez rozcieńczanie substancjami nieaktywnymi. W wyniku takiej operacji powstają substancje, które charakteryzują się aktywnością porównywalną z aktywnością środowiska naturalnego. Dlatego też, można tak przygotowane substancje wprowadzić bez niebezpieczeństwa do środowiska. Jednak w większości przypadków odpady nisko aktywne umieszcza się w specjalnie do tego przygotowanych, szczelnych pojemnikach i składuje na zamkniętych składowiskach odpadów promieniotwórczych. Jak już wcześniej wspomnieliśmy, jedno z takich polskich składowisk znajduje się w miejscowości Różana. W przypadku materiałów o bardzo długich czasach życia umiejscawia się je na składowiskach, które położone są na terenach asejsmicznych i do tego głęboko zakopanych w ziemi, jednak w taki sposób, aby żadne podziemne wody przez nie, nie przenikały. Jednak w przypadku tego rodzaju odpadów, ich czas składowania może wynosić nawet kilka milionów lat. Nie zapominajmy o tym, że z tym także związane są olbrzymie koszty, które to wynikają z odpowiedniego utrzymania takiego składowiska. Dlatego też główny problem z jakim boryka się energetyka jądrowa, to właśnie kłopotliwe odpady promieniotwórcze i wysokie koszta ich składowania.

Substancje promieniotwórcze obecnie otaczają nas wszędzie. Znajdują się także w atmosferze, gdzie dostały się w wyniku promieniotwórczości naturalnej substancji jakie znajdują się we wnętrzu naszej planety, a także w wyniku prowadzonej przez człowieka działalności. Substancje te w wyniku ruch mas powietrza docierają do każdego miejsca na Ziemi. Ich obecność nawet stwierdzono na pokrytych grubym śniegiem szczytach Himalajów.

Promieniowanie oddziałuje na wszelkie organizmy żywe. To jaki efekt jest tego oddziaływania zależy głównie od pochłoniętej dawki przez dany organizm, ale także od rodzaju tego organizmu. I tak najwrażliwszymi organizmami na promieniowanie są ssaki, w których przypadku pochłonięcie dawki 100 radów powoduje już zatrzymanie funkcji rozrodczych. Śmierć następuje u nich przy pochłonięciu dawki w wysokości 1000 radów. Znacznie bardziej odporne są owady, u których rozmnażanie zostaje zahamowane przy pochłonięciu dawki 1000 radów, a śmierć następuje dopiero przy dawce 100 razy większej. Także rośliny są wrażliwe na promieniowanie. Gdy pochłoną zbyt duże jego ilości zaczynają chorować i stają się mniej odporne na szkodniki.

Substancje promieniotwórcze są coraz częściej obecne w naszym życiu. Od momentu kiedy cywilizacja ludzka, nauczyła się wykorzystywać energię jądrową i zjawiska z nią związane, substancje radioaktywne wkroczyły w znaczny sposób do naszych organizmów. Organizm ludzki potrafi gromadzić takie substancje w swoich tkankach, przez co może dochodzić do powstawania różnych chorób i urazów, a także nowotworów. Człowiek od zawsze pozostawał uzależniony od środowiska naturalnego, dlatego też kluczową sprawą dla jego przetrwania, jest aby jak najlepiej dbał o to środowisko. Produkowane przez człowieka różnego rodzaju zanieczyszczenia promieniotwórcze dostają się do gleby, wód i powietrza. Przez co zaczynają krążyć w środowisku naturalnym. Te substancje następnie dostają się do naszych organizmów wraz z wdychanym powietrzem, pokarmem, które pochodzi od roślin wyrosłych na skażonych glebach.

Bardzo poważne zagrożenie stanowią próby wybuchów jądrowych, które od czasu do czasu przeprowadzają różne kraje. Oprócz tego, że w momencie wybuchu takiej bomby jądrowej następuje bezpośrednie zniszczenie środowiska naturalnego, to po nim następuje nie mniej groźny opad radioaktywnych substancji. Efekty które następują po wybuchu bomby atomowej powodują skażenie środowiska, które może się utrzymywać nawet przez kilka - kilkanaście lat. Co więcej, zagrożone są nie tylko tereny najbliżej położone takiego wybuchu, ale także bardziej odległe. Przy opisie zniszczeń jakie powoduje wybuch jądrowy wyróżnia się zasadniczo trzy rodzaje powstałych efektów:

- fala uderzeniowa

- radiacja cieplna (termiczna)

- promieniowanie jonizujące

To jaka jest siła każdego z tych efektów, zależy głównie od tego jak silny był sam wybuch. W przypadku gdy mamy do czynienia ze stosunkowo niewielkimi ładunkami, to wszystkie te trzy efekty odgrywają taką samą rolę. Gdy bomba ma siłę ok. 2,5 kt, to te trzy efekty można porównywać ze sobą. Są one w stanie do odległości 1 km dokonać podobnych zniszczeń. Jednak w przypadku, gdy bomba osiąga siłę 20 Mt, to w odległości 40 km od samego wybuchu efekt radiacji termicznej może spowodować u ludzi powstanie oparzeń III stopnia, natomiast fala uderzeniowa spowoduje wówczas co najwyżej wybicie szyb w oknach.

W historii na szczęście tylko dwa razy człowiek użył bomb atomowych przeciw innemu człowiekowi. Miało to miejsce w czasie II wojny światowej, kiedy to USA zrzuciło dwie takie bomby na dwa japońskie miasta: Hiroszimę i Nagasaki. W obu tych miastach zginęło w sumie 200000 ludzi, w wyniku wybuchu tych bomb. Ważne jest, aby sobie uświadomić, że tak ogromne zniszczenia zostały spowodowane przez tylko te 3 efekty, które to nadeszły bez żadnego ostrzeżenia. W przypadku takiego ataku, ludzie nie mieli żadnych możliwości ucieczki, wszystko się działo natychmiast. Gdy odbywają się konwencjonalne naloty bombowe, ludzie mogli się przemieszczać w czasach pomiędzy nalotami i uciekać ze zrujnowanych palących się domów. Jednak bezpośrednie zniszczenia, jakie powoduje wybuch bomby atomowej to nie wszystko. Zostają wtedy wyprodukowane olbrzymie ilości substancji radioaktywnych, które to przenikają do gleby, wody i powietrza. Co najgorsze dostają się do organizmów ludzi, którzy mieli tyle szczęścia i przeżyli falę uderzeniową i radiację termiczną.

Odpady promieniotwórcze powstają także w wyniku stosowanie substancji promieniotwórczych w medycynie, przemyśle, czy nauce. Aby lepiej zrozumieć skąd się one biorą i czym tak naprawdę są, należy przede wszystkim wyjaśnić sobie następujące pojęcia:

- odpady beta i gamma promieniotwórcze - w skład nich zaliczane odpady charakteryzujące się niską aktywnością takie jak zużyta odzież ochronna, narzędzia chirurgiczne pochodzące z oddziałów onkologicznych, a także materiały takie jak lignina, czy inny sprzęt laboratoryjny. Są to także materiały o średniej aktywności, takie jak dawne fragmenty konstrukcji, substancje wykorzystywane w sorpcji, czy skoncentrowane promieniotwórcze ścieki. Tutaj także zalicza się odpady o wysokiej aktywności, którym jest np. zużyte paliwo jądrowe.

- odpady alfa promieniotwórcze - tutaj zalicza się takie materiały, jak zamknięte źródła promieniotwórcze, które wykorzystywane są w radioterapii i innych metodach radiacyjnych, a które charakteryzują się wysoką aktywnością.

Jednak największym źródłem odpadów promieniotwórczych są reaktory jądrowe. W Polsce jednakże nie mamy reaktorów jądrowych, które byłyby wykorzystywane do produkcji energii. Istnieją tylko 2 reaktory przeznaczone do celów naukowych, a które znajdują się we Świerku. Tak, więc nasz kraj nie boryka się z problemem składowania odpadów takich jak zużyte paliwo jądrowe. Ale składujemy odpady pochodzące głównie z zastosowań medycznych i naukowych. Państwowa Agencja Atomistyki w Warszawie przeprowadziła podsumowanie ilości składowanych odpadów, a także dokonała odpowiednich prognoz dotyczących przewidywanych ilości odpadów, jakie mają zostać wyprodukowane w przyszłych latach, a które także trzeba będzie gdzieś składować. Otóż przewidywania, które obejmują czas do roku 2050 mówią, że wyprodukowane zostaną następujące ilości odpadów promieniotwórczych:

- odpady o niskiej aktywności - 86500 m³

- odpady o średniej aktywności - 11000 m³

- odpady o wysokiej aktywności - 1000 m³

Można się jeszcze zastanowić czy takie ilości to raczej dużo, czy może mało. Aby to dokładnie stwierdzić porównajmy Polskę z krajem, który przoduje w dziedzinie energetyki jądrowej, czyli z USA. W Stanach Zjednoczonych znajduje się, bowiem ponad 100 elektrowni jądrowych. Podobne prognozy dla Stanów Zjednoczonych przewidują wyprodukowanie:

- odpadów o niskiej aktywności - 10 mln m³

- odpadów o średniej aktywności - 2 mln m³

- odpadów o wysokiej aktywności - 360 tys. m³

Widać, więc, że Polska produkuje bardzo mało odpadów promieniotwórczych. Jednak są to nadal bardzo groźne odpady i trzeba je tak składować, aby możliwie w jak największym stopniu chronić środowisko naturalne przed ich wpływem. W związku z tym nasuwa się pytanie: gdzie jest najlepsze miejsce do składowania odpadów promieniotwórczych? Otóż w obecnym momencie, przy obecnym stanie wiedzy człowieka, najlepszym miejscem do tego celu wydaje się być wnętrze skorupy ziemskiej, czyli litosfera. Natomiast najlepiej je umieścić w skałach zawierających złoża soli. W przypadku naszego kraju odpadów tych, jak już to pokazaliśmy jest stosunkowo niewiele, jednak problem jest i tak bardzo ważny. Światowe zalecenie, bowiem wskazują na to, że objętość takich podziemnych składowisk powinna być przynajmniej dwukrotnie większa od objętości samych odpadów w przypadku materiałów o niskiej i średniej aktywności. W przypadku odpadów o wysokiej aktywności, objętość podziemnego składowiska powinna być nawet 5 razy większa. Co do odpadów o niskiej i średniej aktywności, to w Polsce są one składowane w Krajowej Składnicy Odpadów Promieniotwórczych, która znajduje się w miejscowości Różana. Zaś, jeśli chodzi o odpady o wysokiej aktywności, niestety w naszym kraju nie istnieje odpowiednie składowisko do tego celu. Odpady, jakie powstają w Świerku są składowane w pobliskim basenie specjalnie do tego celu przeznaczonym. Są one tam umiejscowione, bo zanim takie odpady się przeniesie na odpowiednie składowisko, powinny one zostać schłodzone, co właśnie odbywa się dzięki wodzie, która odbiera od nich ciepło. W ten sposób, odpady, jakie znajdują się w Świerku są już odpowiednio schłodzone. Niestety jak do tej pory nie utworzono odpowiedniego miejsca do ich składowania.