Albert Einstein przyszedł na świat w roku 1879 w Niemczech, w Ulm, w rodzinie żydowskiej. Ojciec Einsteina posiadał fabrykę, która produkowała urządzenia elektryczne. Nie miał jednak dobrej ręki do interesów. Na skutek jego nieudolności rodzina musiała często zmieniać miejsce zamieszkania. Szkołę młody Einstein rozpoczął w Ulm. Potem naukę kontynuował w Monachium . Od najmłodszych lat Albert przejawiał tendencję do zamykania się w sobie. Był raczej samotnikiem. Nie był również zbyt dobrym uczniem. Szczególnie trudno przychodziła mu nauka języków obcych. Nigdy nie opanował w zadowalającym stopniu żadnego z nich. Już jako dorosły człowiek swoje prace zawsze pisał w języku niemieckim.
W wieku młodzieńczym Einstein zainteresował się szczególnie matematyką. Stało się tak prawdopodobnie pod wpływem wuja, który był inżynierem. Gdy Albert skończył 15 lat rodzinę czekała kolejna przeprowadzka, tym razem do Mediolanu. Pod wpływem nagle uzyskanej całkowitej swobody Einstein porzucił naukę. Przez cały rok wędrował po Włoszech. Po tym czasie zapragnął kontynuować naukę, ale nie przyjęto go na Politechnikę w Zurychu. Za wszelką cenę postanowił jednak nadrobić braki w edukacji i w kolejnym roku udało mu się zostać studentem tejże placówki. Jednak od razu spoczął na laurach i zajął się innymi aspektami życia studenckiego. "Udało" mu się również zostać ojcem. Dziecko jednak zostało oddane do adopcji.
Dzięki pomocy kolegów, którzy udostępniali Einsteinowi swoje notatki i mobilizowali go do pracy w roku 1900 Einstein otrzymał dyplom. Następnie rozpoczął pracę w urzędzie patentowym. Przepracował tam 7 lat. W tym czasie przeprowadzał również swoje badania i udało mu się napisać pracę doktorską. Opublikowane zostały także jego artykuły na temat ruchów Browna, szczególnej teorii względności i efektu fotoelektrycznego.
W roku 1909 roku Einstein otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego na uniwersytecie w Zurychu. Następnie krótko przebywał na uniwersytecie w Pradze. Potem powrócił na politechnikę w Zurychu. Jednak ostatecznie zamieszkał w Berlinie. Tam został członkiem Pruskiej Akademii Nauk i otrzymał prawo wykładania.
Tam też dokończył prace nad ogólną teoria względności i opublikował ją w 1915 roku. Po I wojnie światowej Einstein zajmował się głównie pracą nad teorią kwantów. Liczne badania pozwoliły mu na sformułowanie statystyki Bosego - Einsteina oraz opracowania podstaw zjawiska emisji wymuszonej.
Za wynik badań nad efektem fotoelektrycznym Einstein otrzymał Nagrodę Nobla za 1921 rok. Gdy do władzy doszedł Hitler Einstein przeniósł się do Priceton, przyjmując stanowisko profesorskie w tamtejszym Instytucie Studiów Zaawansowanych. Pozostał tam aż do śmierci 18 kwietnia 1955 roku.
Pierwszy artykuł Einsteina dotyczył ruchów Browna. To odkrycie uczonego stało się ostatecznym dowodem na cząsteczkową budowę materii. Swój eksperyment przeprowadzał na ziarenkach pyłku zawieszonych w wodzie. Obserwował ich charakterystyczne ruchy tzw. "zyg - zag".
Kolejna praca uczonego dotyczyła natury światła. Wykazał on, że światło to strumień cząstek o energiach równych iloczynowi częstości drgań promieniowania i stałej Plancka. Dzięki temu odkryciu można było wyjaśnić takie zjawiska jak efekt fotoelektryczny czy efekt Comptona.
Natomiast trzecia z prac nosiła tytuł " O elektrodynamice ciał ruchu". Zawierała ona rewolucyjną teorię zwaną szczególną teorią względności. Druga z teorii względności, zwana ogólną została zaprezentowana 10 lat później.
Według szczególnej teorii względności Wszechświat opisywany jest jako czterowymiarowa przestrzeń, w której punkty nazywane są zdarzeniami. Każdy punkt odpowiada danemu zjawisku fizycznemu. Czas stanowi czwarty wymiar i jest on ściśle związany z układem odniesienia, w którym jest mierzony.
Konsekwencją szczególnej teorii względności jest słynne równanie traktujące o równoważności masy i energii E = mc
.Ogólna teoria względności natomiast stosuje się do układów, które poruszają się z pewnym przyspieszeniem.
