W skład proszków do prania wchodzi kilka substancji, które tworzą swoistą mieszankę. Substancje te tylko razem współdziałając odgrywają znaczącą role w procesie prania. Na proces prania składa się także ruch mechaniczny pralki, zaś w przypadku prania ręcznego-tarcie. Ważna role odgrywa także temperatura, czas zachodzenia procesu. Najważniejszym czynnikiem decydującym o powodzeniu prania jest fizyczne oraz chemiczne działanie składników wchodzących w skład środka piorącego. Ważny jest ich dobór, ilość oraz wzajemny stosunek. Każdy skład środka piorącego jest cecha charakterystyczna określonego produktu.

Najważniejsze są związki powierzchniowo czynne. Charakteryzują się różnorodną budową oraz charakterem chemicznym. W środkach piorących mogą występować jednocześnie zarówno anionowe, jak i niejonowe związki powierzchniowo czynne. Ich zadaniem jest obniżenie napięcia powierzchniowego na granicy faz (wody oraz zanieczyszczonej tkaniny). W taki właśnie sposób substancje te ułatwiają zwilżenie pranej tkaniny oraz obecnego na jej powierzchni brudu, który jest najczęściej nierozpuszczalny w wodzie, czyli wykazuje cechy hydrofobowe. Związki powierzchniowo czynne powodują „odczepienie” brudu, następnie rozłożenie go na drobniutkie cząstki oraz zawieszenie środka piorącego w roztworze.

Do związków powierzchniowo czynnych należy także mydło, czyli sól sodowa kwasów tłuszczowych. Mydło odgrywało kiedyś główną rolę i było jednym z najważniejszych środków powierzchniowo czynnych. Aktualnie jego rola ograniczyła się do: obniżania pienistość (jest to niesłychanie ważne, gdy mamy do czynienia z praniem w automatycznych pralkach) oraz do ułatwiania wypłukiwania pozostałości proszku w tkaninach w końcowym procesie prania.

Inna grupę tworzą tzw. wypełniacze aktywne, których zadaniem jest wspomaganie działania środków powierzchniowo czynnych. Obecność tych związków powoduje skuteczniejsze działanie związków powierzchniowo czynnych. Jest to tzw. zjawisko synergizmu. Do tej grupy należą w głównej mierze związki zmiękczające wodę, które przeciwdziałają szkodliwemu działaniu zawartych w twardej wodzie jonów wapnia oraz magnezu. Jony te działają niekorzystnie na inne substancje mieszanki piorącej oraz procesy zachodzące podczas prania. Najprawdopodobniej najczęściej stosowanymi tego typu substancjami są: trójpolifosforan sodu oraz glinokrzemian sodu, tzw. zeolity.

Soda oraz krzemiany (pod postacią szkła wodnego) odgrywają znacząca rolę w zasadowości i kąpieli piorącej, a co za tym idzie wpływają na przebieg zjawiska elektrycznego na granicy woda - brud oraz tkanina. Szkło wodne wpływa na strukturę proszku, dlatego tez jego udział w mieszance piorącej ma ścisły związek z technologią procesu produkcji.

Sole sodowe karboksymetylocelulozy oraz w zastępstwie stosowane polkarboksylaty wraz fosfonianami tworzą grupę związków nazywanych inhibitorami zaszarzania. Ich zadaniem jest zapewnienie, aby zdyspergowane cząstki brudu oraz nierozpuszczalne związki wchodzące w skład proszku nie ulegały osiadaniu ponownie na tkaninie, która jest wówczas prana.

Występują różne dodatki specjalne. Wszystko jest uzależnione od przeznaczenia proszku. Proszki stosowane do kolorowych tekstyliów w swojej budowie zawierają polimer PVP, który zapobiega przenoszeniu substancji barwnikowej z tkaniny na tkaninę. W tego typu proszkach dodawana jest często celuloza, której zadaniem jest niszczenie mikrowłókienka. Mikrowłókienka powstają w czasie zaburzenia struktury włókien określonej tkaniny (mechacenie). Poza tym dzięki niej uzyskujemy efekt, którego zadaniem jest ożywianie kolorów.

W mieszankach piorących występują także inne enzymy, takie jak:

- protezy, które powodują biochemiczne naruszenie białkowych zabrudzeń białkowych;

- lipazy oraz amylazy, które powodują biochemiczne naruszenie tłuszczowych oraz skrobiowych zabrudzeń.

Mniejsze cząstki tych zabrudzeń łatwiej się oddzielają od włókien. Gdy mamy do czynienia z tkaninami białymi, to bardzo ważnym składnikiem stanowią rozjaśniacze optyczne, czyli substancje, które są absorbowane z piorącej kąpieli na powierzchnię włókien oraz są w stanie sprawić, aby widmo światła odbijanego od tkanin było inne niż światła, które pada. W ten sposób uzyskiwany jest zjawisko pogłębionej bieli.

Specjalne substancje są odpowiedzialne za proces usuwania barwnych plam po różnych owocach, kawie, winie, herbacie. Są to tzw. wybielacze chemiczne. Związki te uwalniają w wysokiej temperaturze tlen aktywny (tlen atomowy), którego zadaniem jest niszczenie substancji barwnikowych zawartych w plamach. Wraz z substancją wybielającą współdziała aktywator, czyli substancja charakteryzująca się skomplikowaną budowa oraz nazwa chemiczna (wieloczłonowa nazwa). Często stosujemy skrót TAED. Substancja ta powoduje efektywne działanie substancji wybielającej już w niskich temperaturach. Nie jest konieczne już stosowanie wysokich temperatur (900C). Aktywny tlen jest odpowiedzialny także za zjawisko, bardzo ważne pod względem zachowania niezbędnej higieny bielizny, jak także innej odzieży. Jest w stanie wyeliminować liczne drobnoustroje (bakterie, wirusy oraz grzyby). W wyniku prania uzyskujemy bardzo czyste tekstylia i wolne od mikroorganizmów.  Jest to z pewnością działanie dezynfekcyjne.

Do innych dodatków zaliczamy:

-inhibitory piany, które obniżają pienistość piorącej kąpieli i są w stanie zastąpić tradycyjne mydło;

- różnorodne kompozycje zapachowe.

Do ostatniej grupy zaliczane są tzw. wypełniacze, które choć nie uczestniczą bezpośrednio podczas prania, ale odgrywają bardzo ważna rolę nośników poszczególnych składników wchodzących w skład mieszanki. Siarczan sodu jest najpopularniejszym wypełniaczem.