Badaniem płazów zajmuje się specjalna dziedzina nauki zwana herpetologią. Płazy z łaciny nazywa się zwierzętami dwuśrodowiskowymi (od Amphibia). Ciało ich można podzielić na: głowę, tułów oraz ogon. Szyję stanowi jedynie 1 kręg szyjny.
Płazy (poza Beznogimi) mają dwie pary kończyn: tylne - lepiej wykształcone oraz przednie. Skóra zawiera liczne gruczoły. Wydzielany przez niektóre z nich śluz chroni przed wyschnięciem i pozwala na lepszą wymianę gazową. Inne gruczoły wytwarzają m.in. jad oraz barwniki. Naskórek natomiast jest cienki i nie rogowacieje zbyt często.
Układ szkieletowy można podzielić na czaszkę oraz kręgosłup. Kręgosłup składa się natomiast z odcinków: szyjnego (tylko 1 kręg), tułowiowego (8 kręgów), krzyżowego (złączonego z kośćmi biodrowymi) oraz ogonowego (złączonego z kośćmi miednicowymi). Mięśnie są dobrze rozwinięte, zwłaszcza w kończynach. Natomiast w tułowiu mięśnie zachowują pierwotną metamerię.
Płazy posiadają płuca o kształcie worków. Jednak główna wymiana gazowa następuje poprzez skórę. Należy zauważyć, że osobniki w stadium larwalnym posiadają skrzela.
W układzie krążenia zaszedł postęp. W sercu powstały dwa przedsionki, natomiast w obwodowych naczyniach powstały specjalne tętnice prowadzące krew do skóry z tętnic płucnych. Jest to rozwój pozwalający na utlenienie krwi w naczyniach włosowatych przy powierzchni skóry. Wszystkie płazy charakteryzuje zmiennocieplność.
W układzie wydalniczym występują pranerki, które są szerokie i wydłużone. Głównym produktem przemiany materii jest u płazów mocznik.
Do zapłodnienia dochodzi na zewnątrz ciała, podczas złożenia jaj przez samicę. U niektórych płazów występuje jajożyworodność (np. u salamandry)
