Są pierwszą gromadą należącą do kręgowców, która opanowała ląd. Jednak do rozmnażania w dalszym ciągu potrzebują środowiska wodnego. Dlatego najczęściej można je spotkać na terenach wokół zbiorników wodnych, na bagnach czy mokradłach. Obecne płazy można pogrupować na trzy rzędy: płazów ogoniastych (np. salamandry czy traszki), bezogonowych (np. żaby i ropuchy) oraz beznogich (np. marszczelec zamieszkujący mokre tereny tropików w Ameryce czy Afryce).
Ich ciało pokrywa skóra z licznymi gruczołami: śluzowymi, jadowymi, barwnikowymi, a także zapachowymi. W skórze płazów znajduje się duża liczba naczyń krwionośnych - jest to przystosowanie do sposobu oddychania - całą powierzchnią ciała. Specyficzną właściwością skóry jest nierównomierne przyleganie jej do warstwy mięśniowej. Miejsca, gdzie skóra nie przylega bezpośrednio do tkanki mięśniowej uzupełnione są limfą.
Układ szkieletowy musi być bardzo mocny, aby zwierzę mogło bez pokarmu dźwigać całe swoje ciało na lądzie. Skostnienie jest bardzo duże. Czaszka jest ażurowa - możliwie najlżejsza, a jednocześnie mocna. Dla lepszej koordynacji ruchowej głowy, występuje 1 kręg szyjny oraz 2 kłykcie potyliczne. Umożliwiają one ruchy głowy do góry i na dół. Czaszkę można podzielić na: trzewio- i mózgoczaszkę. Na szczękach niekiedy osadzone są zęby. Natomiast u bezogonowych w dolnej szczęce w ogóle nie występują zęby. Kręgosłup składa się z czterech odcinków: szyjnego, piersiowego, krzyżowego i ogonowego. Bezogonowe posiadają specyficzną kość - tzw. urostyl. Większość płazów nie posiada żeber ani klatki piersiowej. Płazy posiadają kończyny umieszczone po bokach ciała - mają one za zadanie udźwignięcie ciała ponad podłoże. Kończyna przednia umocowana jest z kręgosłupem przy pomocy obręczy barkowej, kończyna tylna zaś - przy pomocy obręczy miednicowej. Kończyna przednia zbudowana jest z kości ramieniowej, dwóch przedramieniowych oraz dłoni, natomiast tylna - z kości udowej, dwóch podudowych oraz stopy.
Układ krążenia składa się z dwóch obiegów - dużego i małego. Serce składa się z dwóch przedsionków i komory. W komorze występują liczne beleczki mające na celu utrudnienie mieszania się krwi z dwóch obiegów. Ich obecność utrudnia, ale nie zapobiega całkowitemu mieszaniu się krwi, dlatego wydajność tego układu jest niska.
Układ oddechowy zbudowany jest z workowatych płuc. Nie są one zbyt pojemne, stąd niewielka tylko część powietrza przez nie przechodzi. Główna wymiana gazowa zachodzi poprzez powierzchnię skóry. Przy braku klatki piersiowej, wentylacja następuje dzięki ruchom podgardla i wsysania powietrza do płuc.
W skład układu nerwowego wchodzi mózg. Mózg tworzy pięć pęcherzyków ułożonych w jednej linii. Przodomózgowie jest wyraźniej wykształcone. Podobnie jak narządy zmysłowe. Na oczach występują powieki, a soczewki są dwuwypukłe. Słuch też jest dobrze rozwinięty. Ucho wewnętrzne występuje z uchem środkowym (tu 1. kostka słuchowa - strzemiączko).
Układ wydalniczy jest dostosowany do środowiska życia. Narządy wydalnicze stanowią pranerki. Ze względu na życie na lądzie, płazy nie wydalają amoniaku, który jest toksyczny i musiałby być wydalany z dużą ilością wody. Aby nie stracić za dużo wody, płazy wydalają mocznik.
U płazów występuje rozdzielnopłciowość. Ponadto widoczne są różnice w morfologii między obu płciami. W rozwoju występuje stadium larwalne, które wymaga środowiska wodnego. Larwa, czyli kijanka nie ma kończyn, a jedynie ogon (który później zanika). Ma ona także skrzela zewnętrzne oraz charakteryzuje się linią boczną, jako że prowadzi wodny tryb życia. Krew krąży tylko w jednym obiegu (brak małego). W czasie rozwoju wykształcają się kończyny (pierwsze - tylne), a ogon zanika. Pojawiają się płuca oraz związane z tym dwa obiegi i wtedy młode osobniki mogą wyjść na ląd. Czasami zachodzi zjawisko zwane neotenią. Wtedy to osobniki niedojrzałe - larwy nie rozwijają się dalej, ale są zdolne do rozrodu. Takim neotenicznym gatunkiem jest aksolot.
