Latające lemury, czyli inaczej kolugo lub lotokoty to ssaki z rzędu Latawce (Dermoptera). Nie są one właściwymi lemurami i powszechnie stosowana nazwa wprowadza w błąd. Zwierzęta te wywodzą się od pierwotnych naczelnych i nie posiadają umiejętności latania lecz po prostu szybują.
Wielkością podobne są do kota, futro mają zazwyczaj cętkowane lub pokryte szarobiałymi
i czarnymi plamami, grzbiet zaś jest koloru rudego lub szarego.
Mają podobnie jak inne roślinożerne (konie czy jelenie) imponujące i charakterystyczne dla nich siekacze, stopy kończą się ostrymi pazurami.
Nazwę rzędu, ze względu na rozciągająca się wzdłuż ciała błonę, tłumaczy się jako "skórzane skrzydło". Błona ta zahaczona jest z przodu ciała pomiędzy szyją i kończynami przednimi oraz z tyłu pomiędzy ogonem a łapami tylnymi. Umożliwia to ruch szybowy między konarami drzew na odległość nawet 136 m.
Siedliskiem lotokotów są lasy tropikalne, plantacje kokosowców i kauczuku. Preferują nocny tryb życia, w ciągu dnia wiszą na gałęziach lub kryją w dziuplach. Latające lemury zamieszkują lasy tropikalne, plantacje drzew kauczukowych i kokosowych. Są zwierzętami nocnymi, dzień spędzają w dziuplach lub wisząc pod gałęziami. Typowym ich pożywieniem są zrywane w nocy pędy, liście, pąki, kwiaty i owoce.
Po trwającej 60 dni ciąży rodzi się zazwyczaj jedno młode, które aż do ukończenia okresu karmienia mlekiem uczepione jest do brzucha matki. Z błony skrzydłowej matki często formowana jest dla niedojrzałego noworodka ciepła i wygodna torba.
