Oddziaływanie dwóch gatunków, populacji czy osobników na siebie może mieć różny charakter; negatywny - mówimy wtedy o tzw. stosunkach antagonistycznych, pozytywny, są to tzw. stosunki nieantagonistyczne lub całkowicie neutralny. Do stosunków antagonistycznych zaliczamy: drapieżnictwo, pasożytnictwo i konkurencję. Wśród oddziaływań nieantagonistycznych wymienia się: komensalizm, protokooperację i mutualizm.
Cechą wspólną pasożytnictwa i drapieżnictwa jest występowanie ofiary ponoszącej szkody lub śmierć (prawie zawsze w przypadku drapieżnictwa) w skutek działania pasożyta lub drapieżnika.
Drapieżnictwo - zachodzi w układzie drapieżnik-ofiara. Istnienie drapieżców (polujący) i ofiar (obiekt polującego) należy do podstawowych mechanizmów regulujących liczebność populacji. Im więcej ofiar np. zajęcy tym większa populacja drapieżców np. lisów, wynikająca z dostępności pokarmu. Rozrost populacji lisów pociąga za sobą, z kolei, spadek liczby zajęcy, bowiem rośnie zapotrzebowanie lisów na pokarm. W efekcie, w perspektywie czasu, spada liczebność zajęcy, co prowadzi znów do spadku liczebności lisów. Występujące spadki i wzrosty liczebności populacji drapieżcy i ofiary pojawiają się zatem cyklicznie.
Niektóre cechy budowy i sposobu zachowania zwierząt się świadczą dobitnie o przystosowaniach do drapieżnictwa. Drapieżnicy mają szczególnie dobrze rozwinięte narządy zmysłów (wzrok, węch, słuch), często zmysły te rejestrują impulsy o częstotliwości przez ludzi nie rejestrowanych np. echolokacja delfinów. Nierzadko, aby zbliżyć się do ofiary, drapieżnik stosuje kamuflaż (np. modliszka) lub też zwabia ją podstępem np. budując pułapki (pająk).
Ofiary najczęściej w obronie przed agresorem stosują ucieczkę, rzadziej przybierają bezpieczną pozycję np. jeż bądź też skrywają się we wnętrzu muszli np. żółw. Niektóre ofiary wydzielają substancje zapachowe o specyficznej woni odstraszające agresora, np. skunks, tchórz.
Pasożytnictwo - zachodzi w układzie żywiciel-ofiara. Najczęściej pasożyt jest uzależniony od ofiary i nie może bez niej funkcjonować. Wyróżniamy pasożyty zewnętrzne (np. kleszcze, pchły) i wewnętrzne (np. tasiemce, bakterie chorobotwórcze, glista ludzka). Przyssawki, haczyki top struktury, które umożliwiają utrzymanie się pasożyta na lub w żywicielu.
