Krwotok to przerwanie ciągłości naczynia prowadzące do wydostania się krwi poza tkanki ciała. Do krwotoku zewnętrznego dochodzi, gdy krew wylewa się poza jamy ciała, natomiast o krwotoku wewnętrznym możemy powiedzieć gdy krew zostaje we wnętrzu ciała. Ten drugi rodzaj krwotoku jest dla życia bardziej niebezpieczny. Istnieje jeszcze podział w zależność od typu naczynia krwionośnego, z którego wydobywa się krew i tak wyróżniamy krwotoki żylne, tętnicze, miąższowe i mieszane. Krwotok tętniczy cechuje się szybkim, pulsującym w rytm skurczów serca wypływaniem krwi koloru jasnego. Ze względu na występujące w tętnicach wysokie ciśnienie i uderzenia fal krwi uniemożliwiają one utworzenie się skrzepu hamującego utratę krwi.

gdy doszło do krwotoku żylnego z powierzchni rany krew wypływa ciągłą strużką i ma kolor ciemnoczerwony. Takie krwawienie zazwyczaj ulega zastrupieniu skrzepem. Najczęściej występują krwawienia typu mieszanego - tętniczo - żylne.

Krwotok miąższowy powstaje gdy dojdzie do uszkodzenia wielkiej liczby kapilar włosowatych, starcia i rozdzielenia się od skóry, naruszenia ciągłości mięsni lub uszkodzenia narządów miąższowych (wątroby, śledziony, nerek).

W krwawieniach miąższowych krew spływa z całej uszkodzonej powierzchni.

Niebezpieczne dla życia są te krwotoki, które powstały przez uszkodzenie dużych naczyń krwionośnych i tętnic, ze względu na znacznie większą szybkość przepływu krwi.

Objawy:

- pojawienie się krwi,

- blade śluzówki,

- osłabienie, a nawet utrata przytomności,

- przyspieszone i słabo wyczuwalne tętno

Tamowanie krwi powinno odbyć się jak najszybciej po zaistnieniu krwotoku. W pierwszej kolejność należy niezwłocznie wezwać pogotowie. Następnie założyć gumowe rękawiczki i ucisnąć ranę za pomocą bandaża uciskowego, w miejscu gdzie krew wydostaje się poza powłoki ciała a następnie unieść kończynę powyżej poziomu serca. Ułożyć poszkodowanego w pozycji bezpiecznej. Założyć poszkodowanemu opatrunek uciskowy w postaci 2 bandaży i 2 gaz okrywających ranę.

W przypadku, gdy mamy do czynienia z krwotokiem wewnętrznym należy:

-ochłodzić miejsce krwotoku (obłożyć lodem)

-gdy podejrzany krwotok występuje w:

jamie czaszkowej chory przyjmuje pozycje na plecach,

klatce piersiowej należy zapewnić mu pozycje siedzącą,

jamie brzusznej ułożyć chorego w pozycji leżącej (na plecach),

Objawy:

- ból przy ucisku,

- bladość śluzówek i skóry,

- szybsze tętno,

- osłabienie lub utrata przytomności,

- pojawienie się krwi w moczu lub wymiocinach,

- zaburzenia świadomości.

Gdy udzielimy pierwszej pomocy zawsze czekamy aż na miejscu pojawi się pogotowie ratunkowe. W międzyczasie monitorujemy ofiarę badając jej tętno i oddech.

PIERWSZA POMOC PRZY ZŁAMANIACH.

Złamaniem określamy przerwanie ciągłości tkanki kostnej. Możemy podzielić je na:

Otwarte- gdy dochodzi do rozerwania skóry, a kość może zostać narażona na zanieczyszczenia z zewnątrz,

Zamknięte- gdy nie dochodzi do przerwania ciągłości skóry i przerwania struktury tkanek okalających.

Złamania może my również podzielić na te z przemieszczeniem, czyli takie gdzie powstałe odłamki kostne mogły przesunąć względem ich pierwotnej pozycji a także bez przemieszczenia, kiedy odłamki kostne nie zmieniają swego położenia.

Objawy złamania:

-ból, obrzęk i zasinienie nasilające się przy uciśnięciu lub próbie poruszenia kończyną,

-trudności w poruszaniu uszkodzoną kończyną,

-deformacja kształtu kończyny,

-w przypadku złamań otwartych widoczne odłamy kostne,

Jeśli chodzi o pierwszą pomoc w przypadku złamania najważniejszą czynnością jest unieruchomienie uszkodzonej kości i dwóch sąsiednich stawów. W żadnym wypadku nie należy poruszać złamana kończyną. Gdy pojawia się obrzęk należy go złagodzić okładając złamaną kończynę lodem.

Kończynę górną unieruchamiamy podwieszając ją z użyciem chusty trójkątnej, lub bandaża czy opatrunku Dessaulta.

Gdy doszło do uszkodzenia kości udowej należy ja usztywnić od biodra do kostki. W przypadku złamania kości goleni od powyżej kolana do pięty. Szynę obwiązujemy zwykłymi opaskami gazowymi lub elastycznymi.

PIERWSZA POMOC PRZY ZWICHNIĘCIACH.

Zwichnięcie jest to uszkodzenie stawu, w którym doszło do chwilowej bądź trwałej utraty kontaktu powierzchni stawowych. Zwichnięciu może towarzyszyć uszkodzenie struktur wewnątrzstawowych (więzadeł, chrząstki) oraz naciągnięcie bądź rozerwanie torebki stawowej. Zwichnięcia dzielimy na urazowe, nawykowe lub wrodzone.

Objawy:

-ból,

-obrzęk oraz usztywnienie stawu.

Postępowanie w razie zwichnięcia.

Przede wszystkim nie dopuszczalne jest poruszanie stawem i jego nastawianie!. Należy niezwłocznie unieruchomić staw w pożądanym przez poszkodowanego miejscu tj. takim które sprawia mu najmniejszy ból. Jeśli chory odczuwa dokuczliwy ból można podać mu środki przeciwbólowe. Można również zastosować zimne kompresy w celu złagodzenia bólu. Po zapewnieniu doraźnej pomocy należy jak najszybciej przetransportować chorego do szpitala najlepiej w pozycji leżącej).

PIERWSZA POMOC PRZY SKRECENIACH

Skręceniem nazywamy uszkodzenie tkanek miękkich okalających staw. Dochodzi do niego wskutek nieprawidłowych i gwałtownych ruchów, chodzenia po nie równym terenie.

Objawy:

Ostry ból, zniekształcenie stawu, ograniczenie lub całkowite upośledzenie ruchu w stawie, obrzęk, krwawe podbiegnięcia

Postępowanie przed medyczne

Wskazane jest unieruchomienie stawu wraz z kośćmi za pomocą szyny i bandaża elastycznego lub chusty trójkątnej w takiej pozycji, jaką przybiera poszkodowany. Na uszkodzone miejsca przykłada się również zimne okłady. Po udzieleniu choremu pierwszej pomocy niezbędna jest konsultacja lekarska.

PIERWSZA POMOC PRZY ZATRZYMANIU AKCJI SERCA

W przypadku podejrzenia zatrzymania akcji serca należy sprawdzić tętno po obu stronach szyi. Jeśli jest ono niewyczuwalne należy niezwłocznie rozpocząć masaż serca. Zalecana głębokość uciśnięć mostka to 4,5 - 5,5 cm. Przy zatrzymaniu akcji serca i krążenia należy wykonywać jednocześnie masaż serca i sztuczne oddychanie.

W tym celu należy poszkodowanego ułożyć na twardym podłożu, uklęknąć koło niego i położyć obydwie ręce na jego mostku. Ramiona powinny pozostać wyprostowane.

Gdy ratownik jest jeden postępujemy według schematu podanego poniżej.

1. Odchylamy głowę poszkodowanego.

2. Przykładamy nasze usta do ust poszkodowanego zatykamy nos i dokonujemy głębokiego wydechu wprost do ust leżącego.

3. Zaczynamy masaż serca wykonując około 15 uciśnięć mostka.

4. Kolejno wdech i czynność powtarzamy aż do przywrócenia oddechu i krążenia.

Gdy jest dwóch ratowników:

1.Rozpocząć od dwóch oddechów, po czym powinno następować na zmianę pięć ucisków serca wykonywanych przez jednego ratownika (80 na minutę) i jeden wdech wykonywany przez drugiego ratownika; w odstępach mniej więcej jednominutowych sprawdzać tętno.

http://pl.hartmann.info/pl

Należy pamiętać ze akcje reanimacyjna prowadzi się do przybycia pomocy lekarskiej.

Resuscytacja krążeniowo - oddechowa - to szereg zabiegów ratunkowych, w czasie gdy doszło do zatrzymania funkcji serca i oddychania.

Czynności życiowe:

-A -AIRWAY (drożność)

-B -BREATHING (oddech)

-C -CIRCULATION (krążenie)

Brak oddechu: Zatrzymanie oddechu może nastąpić po wpadnięciu do wody, utracie świadomości, porażeniu prądem lub zażyciu trucizn. Jeśli ofiara jest nieprzytomna i wydaje się, że nie oddycha, najważniejsze jest przywrócenie oddechu za pomocą metody usta-usta zastosowanej przed przybyciem lekarza i przed opatrywaniem innych urazów. Wyjątkiem jest zachłyśnięcie. Metodę usta-usta można stosować wobec starszych dzieci, ale u niemowląt i małych dzieci należy stosować metody alternatywne, opisane poniżej.

SZTUCZNE ODDYCHANIE METODĄ USTA-USTA

Pierwsza czynnością jest ułożenie poszkodowanego na stabilnym podłożu w pozycji leżącej na plecach. Następnie odchylenie głowy do tylu i jednoczesne udrożnienie jamy ustnej. Ewentualne wyciągniecie przedmiotów mogących powodować zadławienie(proteza, koraliki). Osoba udzielająca pierwszej pomocy klęka za poszkodowanym odchylając żuchwę z głową ku górze i dołowi. Nachyla się nad nim w celu wdmuchnięcia zaczerpniętego powietrza. Prawidłowo wykonana czynność wdmuchnięcia jest potwierdzana poprzez podniesienie się klatki piersiowej leżącego. Podczas wdmuchnięcia należy zatkać nos poszkodowanego. Częstość z jak powinno to należy to wykonać wynosi 12 wydechów na minutę. (u noworodków 40 razy na minutę). Jednoczesne należy monitorować oddech resuscytowanego

PIERWSZA POMOC PRZY OPARZENIACH.

W zależności od czynników działających na tkanki powierzchniowe oparzenia dzielmy na: termiczne, elektryczne i chemiczne.

Termiczne są spowodowane wysoka temperaturą długotrwale działającą na tkankę.

Elektryczne prądem, a chemiczne substancjami żrącymi.

W zależności od głębokości uszkodzonej tkanki poparzenia dzielmy na :

I stopnia- charakteryzują się występowaniem obrzęku, zaczerwienia skóry i towarzyszącym mu bólem,

II stopnia- dodatkowo mogą pojawić się bąble z płynem surowiczym,

III stopnia- występowanie martwicy skory, która przybiera barwę biała, lub brunatną,

Postępowanie:

Odizolowanie poszkodowanego od czynnika parzącego; oparzenia części ciała schłodzić pod bieżącą wodą przez 15 min; przy oparzeniach wodą i parą zdjąć odzież rozcinając ją odpowiednio, aby nie urazić uszkodzenia tkanek. Zdjąć ozdoby z rąk i szyi; po ochłodzeniu owija się oparzenia powierzchni ciała gazą lub czystą tkaniną; w przypadku oparzenia ręki lub stopy można ją owinąć folią kuchenną lub włożyć do foliowej torebki na czas transportu; jeżeli oparzone są palce, należy rozdzielić je opatrunkiem. Poszkodowanego ułożyć tak, aby część oparzona była uniesiona i zabezpieczona przed dodatkowymi urazami. Nie stosować spirytusu, nie smarować maściami, tłuszczami, kremem, przekłuwać pęcherzy; nie malować oparzonej skóry barwnikiem - powstaną trwałe przebarwienia. Poszkodowanemu przytomnemu podać środki przeciwbólowe, zapewnić mu spokój i wsparcie psychiczne; wezwać pogotowie lub zawieść poszkodowanego do szpitala.