Mechanizmy poboru wody:
- prosta albo wspomagana dyfuzja,
- aktywny transport
- osmoza - to przechodzenie rozpuszczalnika (→wody) przez półprzepuszczalną błonę, która oddziela roztwory o zróżnicowanym stężeniu.
Osmotyczne czynne substancje wywierają osmotyczne ciśnienie, gdyż zawierają określoną swobodną energie, napierają na biologiczną błonę - osmotyczny potencjał.
Potencjał wodny - to energia którą cząsteczki wody posiadają. Największy potencjał charakteryzuje wodę destylowaną.
O wymianie pomiędzy komórką a zewnętrznym środowiskiem decyduje tzw. ssąca siła komórki czyli siła z którą woda przenika do wewnętrznej części komórki; woda przenikać będzie do komórki dopóki wystąpi zrównoważenie osmotycznych potencjałów.
Kiedy poziom napięcia komórki (turgor) ma maksymalną wartość wówczas siła ssąca równa jest zeru.
U roślin warunkiem transportu cząsteczek wody jest powstanie potencjału wyższego wewnątrz komórki względem otaczającego roztworu.
Woda jest pobierana przez rośliny korzeniami, w łodygach transportują oraz transpirują poprzez liście według gradientu wodnych potencjałów i odwrotnie względem osmotycznych potencjałów.
I. transport w międzykomórkowych przestrzeniach
II. z cytoplazmy przez plazmadezmę do cytoplazmy
Przewodzenie organicznych substancji wymaga powstania innych przewodzących elementów i powiązane jest z różnymi ruchami cytoplazmy, także wymaga pewnego nakładu energii.
Rośliny transportują produkty asymilacji przede wszystkim w formie sacharozy oraz białka w postaci aminokwasów.
System wydalniczy nie został wykształcony przez rośliny, gdyż charakteryzują się niewielkim tempem metabolizmu, przy fotoautotrofizmie powstaje mniej ubocznych produktów, są odpornymi organizmami na obecność odpadowych substancji, które mogą w niektórych przypadkach gromadzić.
