Mitologiczna kraina, której rzeczywisty pierwowzór znajdował się w Grecji na Półwyspie
Peloponeskim, symbolizująca
idealny świat pełen spokoju, ładu i harmonii, zamieszkany przez żyjących w
zgodzie z naturą pasterzy. Obraz Arkadii po raz pierwszy pojawił
się w literaturze w twórczości rzymskiego poety starożytnego
Wergiliusza. Mit Arkadii stanowił wyraz tęsknoty za idealnym światem, wolnym od
konfliktów i problemów cywilizacyjnych, opartym na porządku natury.
Arkadia - miejsce niczym niezmąconego szczęścia, spokoju. Arkadyjska wizja szczególnie popularna była w literaturze
antyku, renesansu, klasycyzmu i
sentymentalizmu, przede wszystkim w takich gatunkach jak
sielanka czy
romans pasterski (np.
Laura i Filon F. Karpińskiego). W XIX i XX wieku motywy arkadyjskie pojawiają
się głównie w nurtach związanych z
neoklasycyzmem.
