Wrony - geneza i gatunek utworu
„Wrony” (Vrány, 2020) to współczesna powieść psychologiczna z elementami prozy inicjacyjnej, silnie osadzona w nurcie realizmu egzystencjalnego i literatury społecznie zaangażowanej. Utwór koncentruje się na wewnętrznych przeżyciach dziecka – wrażliwej dziewczynki doświadczającej przemocy, upokorzenia i niezrozumienia ze strony najbliższych. Warto jednak podkreślić, że „Wrony” dają także dostęp do narracji matki. Mimo że powieść podejmuje tematykę trudną i przejmującą, jest napisana prostym, klarownym językiem, co czyni ją zrozumiałą również dla młodzieży. Dlatego „Wrony” bywają też kwalifikowane jako literatura młodzieżowa o wymiarze terapeutycznym, choć formalnie są pełnoprawną powieścią obyczajowo-psychologiczną dla dorosłych. Pod względem kompozycyjnym książka ma charakter monologu wewnętrznego i dialogów rodzinnych.
Co do genezy utworu, Petra Dvořáková czerpała inspirację z własnych doświadczeń dzieciństwa, obserwacji rodzinnych mechanizmów przemocy oraz wcześniejszej pracy jako scenarzystka i pielęgniarka. Autorka wielokrotnie podkreślała w wywiadach, że impulsem do napisania „Wron” było przekonanie o konieczności przerwania milczenia wokół „normalizowanej” przemocy domowej – tej, która niekoniecznie kończy się interwencją sądu czy szpitala, ale zostawia głębokie ślady w psychice dziecka.
