Puc, Bursztyn i goście - problematyka
Opowieść ukazuje złożoność relacji między zwierzętami, które tworzą mikrospołeczność. Konflikty, zabawy, współpraca i wzajemne podporządkowanie ilustrują, jak naturalne jest tworzenie hierarchii i negocjowanie miejsca w grupie. Puc jako bardziej doświadczony przewodzi, podczas gdy Bursztyn, młodszy i energiczny, uczy się od niego, jak funkcjonować w tej strukturze. Z kolei nowe postaci, takie jak Mikado czy Tiuzdej, muszą znaleźć swoje miejsce w tej społeczności.
Zderzenie wiejskiego życia (reprezentowanego przez Pucka, Bursztyna i inne zwierzęta) z miejską elegancją i luksusem (reprezentowaną przez pannę Agatę i jej psy Mikado i Tiuzdeja) prowadzi do licznych zabawnych i napiętych sytuacji. Te różnice podkreślają, jak trudna może być adaptacja do nowego środowiska i jak różnorodne potrzeby mają poszczególne jednostki
Jednym z głównych motywów powieści jest budowanie przyjaźni między różnymi bohaterami, nawet jeśli na początku występują między nimi konflikty lub niezrozumienie. Mikado, początkowo odmienny i wyobcowany, dzięki determinacji i odwadze zyskuje szacunek Pucka i Bursztyna, stając się ich bliskim przyjacielem.
Powieść pokazuje, jak postaci (zwierzęta i ludzie) radzą sobie z koniecznością przystosowania się do nowych warunków. Mikado i Tiuzdej muszą dostosować się do życia na podwórku, co początkowo stanowi dla nich ogromne wyzwanie. Z kolei Puc i Bursztyn uczą się tolerancji wobec swoich eleganckich gości.
Relacje między ludźmi a zwierzętami w powieści ukazują różne podejścia do opieki nad nimi. Katarzyna dba o swoje podwórkowe zwierzęta z praktycznym podejściem, natomiast panna Agata nadmiernie troszczy się o swoje psy, co w niektórych sytuacjach prowadzi do problemów. Krysia symbolizuje złoty środek – jest troskliwa, ale nie przesadnie kontrolująca.
