Środki stylistyczne
W bajce „Szczur i kot” można znaleźć kilka różnorodnych środków stylistycznych, które służą wzmocnieniu przesłania moralnego oraz uczynieniu utworu lepiej zapadającym w pamięć:
- personifikacja, uosobienie – zarówno, szczur, jak i kot zostali przedstawieni jako postacie o cechach ludzkich – potrafią mówić, myśleć i działać jak ludzie. Jest to typowy zabieg w bajkach, który umożliwia alegoryczne przedstawienie ludzkich cech i zachowań;
- alegoria — postacie zwierząt symbolizują określone typy ludzkich postaw. Szczur – pewny siebie gryzoń, którego przepełnia pycha. Jest absolutnie przekonany o swojej wyjątkowości i wspaniałości, nie zauważając nic, poza swoją osobą. Jego próżność okazuje się zgubna, ponieważ nie zauważa zagrożenia, które jest tuż obok. Symbolizuje takie cechy jak próżność, pycha i zarozumialstwo. Kot – drapieżnik, który wykorzystuje nieuwagę szczura, aby go złapać i udusić. Kieruje nim instynkt łowcy i wykorzystuje okazję do schwytania ofiary. Symbolizuje takie cechy jaki spryt, bezkompromisowość i drapieżność;
- ironia — widać ją w konsekwencjach zachowania szczura, który wynosi się ponad inne stworzenia i ignoruje otoczenie. Jego los (szybkie zjedzenie przez kota) podkreśla kontrast między pychą a rzeczywistością;
- kontrast – w bajce występują dwie postacie o skrajnie różnych rolach – szczur (stagnacja) oraz kot (działanie).
