Poczwarka - problematyka

Powieść Doroty Terakowskiej ukazuje złożony obraz rodziny, której życie zostaje wystawione na ciężką próbę przez narodziny dziecka z zespołem Downa. Jednym z głównych problemów jest akceptacja inności i niepełnosprawności. Rodzice muszą przejść przez proces żałoby po utraconych marzeniach i zmierzyć się z nową, trudną codziennością. Ewa stopniowo uczy się kochać córkę bezwarunkowo, ale Adam długo odrzuca jej odmienność, co staje się źródłem głębokiego konfliktu. Powieść pokazuje, jak trudno zaakceptować dziecko, które nie spełnia społecznych i osobistych oczekiwań, i jak wielką odwagę wymaga prawdziwa miłość rodzicielska. 

Kolejnym kluczowym polem problemowym jest kryzys małżeństwa i rodziny. Diagnoza choroby dziecka wyzwala w Adamie i Ewie skrywane żale, niezrealizowane ambicje i wzajemne oskarżenia. Zamiast stanowić dla siebie wsparcie, oddalają się od siebie, żyjąc w ciszy pełnej pretensji i nieporozumień. Brak komunikacji, wzajemne niezrozumienie i obojętność stają się dramatycznym tłem ich wspólnego życia. 

Powieść podejmuje także problem winy i odpowiedzialności, zarówno w wymiarze jednostkowym, jak i metafizycznym. Adam obsesyjnie szuka winnego: w genach Ewy, w swojej historii, w Bogu. Ewa zmaga się z poczuciem winy, że zawiodła jako matka i żona. Ich rozważania sięgają głębiej, do pytań o sens cierpienia i niesprawiedliwość losu. Czy ktoś musi ponosić winę za niedoskonałość świata? 

Istotnym aspektem problematyki jest symbolika biblijna i duchowa. Podział powieści na „dni stworzenia” nawiązuje do Księgi Rodzaju, a wizje Myszki przypominają mityczne opowieści o początku świata. Pojawiają się motywy grzechu pierworodnego, drzewa poznania dobra i zła oraz wygnania z raju, odzwierciedlając duchowy proces dojrzewania bohaterów. To głęboka refleksja nad naturą ludzkiego zła i cierpienia oraz możliwością przebaczenia i odkupienia. 

Ważnym polem problemowym jest także samotność i wykluczenie społeczne. Rodzina Adama i Ewy doświadcza izolacji. Znajomi odwracają się, nie wiedząc, jak reagować na ich sytuację. Ewa czuje się odosobniona i niezrozumiana nawet przez męża. Powieść bez upiększeń pokazuje, jak wielkim ciężarem może być brak wsparcia społecznego i jak bardzo pogłębia to dramat rodzin dotkniętych chorobą dziecka. 

Na koniec książka stawia pytanie o wartość i sens życia, czy życie niepełnosprawnego dziecka jest mniej wartościowe? Myszka, choć odrzucona przez ojca i obca światu zewnętrznemu, jest pełna duchowego piękna i niewinności. Jej wizje symbolizują czystość i tajemnicę istnienia, a jej obecność staje się dla Ewy źródłem głębokiej przemiany. To właśnie Marysia pozwala rodzicom skonfrontować się z własnym człowieczeństwem i odkryć w sobie zdolność do prawdziwej miłości.