Listy starego diabła do młodego - geneza utworu i gatunek
Podczas II wojny światowej wiele osób szukało odpowiedzi na pytania dotyczące sensu życia, zła i cierpienia, co skłoniło Lewisa do napisania książki, która mogłaby im pomóc zrozumieć te zagadnienia z perspektywy chrześcijańskiej.
„Listy starego diabła do młodego” najpierw powstawały jako artykuły publikowane w czasopiśmie „The Guardian” w 1941 roku. W 1942 roku Lewis opublikował całość jako powieść epistolarną, która szybko stała się bestsellerem. Książkę Lewis zadedykował J. R. R. Tolkienowi.
„Listy starego diabła do młodego” C.S. Lewisa to przewrotna książka, powieść epistolarna, a więc składająca się z listów. W tej powieści mamy do czynienia z listami tylko jednej ze stron, a więc bardziej doświadczonego diabła Krętacza, który „doradza” mniej doświadczonemu Piołunowi. Listów jest 31. Narracja epistolarna daje wrażenie pewnej intymności, ale tutaj przede wszystkim zostaje wykorzystana, aby odsłonić przed czytelnikami perspektywę szatańskiego spojrzenia na człowieka.
