Rok nieistnienia - problematyka
„Rok nieistnienia” to wiersz o miłości silniejszej niż śmierć, ale zarazem o jej destrukcyjnej mocy. Leśmian ukazuje dramat ludzkiego istnienia i pragnienie bliskości w świecie, gdzie wszystko jest przemijające. Miłość, która powinna ocalać, staje się tu siłą unicestwiającą, bo im bardziej bohater kocha, tym bardziej traci. Poeta ukazuje też tragiczną naturę człowieka, który tęskni za pełnią, choć wie, że osiągnięcie jej oznacza koniec istnienia. To także rozważanie o istocie śmierci – nie jako pustki, lecz jako przejścia do innego, niepojętego wymiaru bytu, w którym zmysły i uczucia trwają w formie duchowej.
