Święty Marcin pochodził z Panonii znajdującej się na terenach węgierskich. Urodził się na przełomie 316/317 r. Ojciec Marcina był legionistą działającym w Rzymie. Imię swojemu synowi nadał na cześć boga wojny. Marcin pochodził z rodziny pogańskiej. W wieku dziesięciu lata Marcin wraz ze swoją rodziną przenieśli się, do Pavi miasta znajdującego się we Włoszech. Tutaj Marcin poznał chrześcijaństwo. Mając siedemnaście lat został rzymskim legionistą. W 338 r. stacjonujący oddział Marcina został przeniesiony w okolice Amiens. W tym miejscu św. Marcin spotkał w okresie zimowym żebraka, który był nagi. Marcin w swej hojności zdjął z siebie płaszcz i podarował go żebrakowi. Podczas tej samej nocy we śnie Marcin zobaczył Jezusa, który był ubrany w płaszcz wcześniej przez niego podarowany żebrakowi. Pod wpływem tych wydarzeń Marcin przystąpił do sakramentu Chrztu w 339 r. Mając dwadzieścia trzy lata, podczas świąt Wielkanocnych. Prawo rzymskie nie zezwalało na służbę wojskową chrześcijaninem. W związku, z czym Marcin musiał ze służby wojskowej odejść. Dla pozostania w wojsku ofiarowano mu większy żołd, jednak Marcin go nie przyjął. Wówczas zaaresztowano go. Marcin zdecydował, że podczas bitwy będzie szedł jako pierwszy w szeregu nie mając broni. Tym, czym postanowił walczyć był znak krzyża. W wyniku, czego wróg poddał się i zawarto rozejm. Po tych wydarzeniach Marcina zwolniono ze służby wojskowej, gdzie powrócił do swojego rodzimego kraju. Celem tej decyzji była chęć odwiedzenia swoich rodziców. Przed ich śmiercią oboje rodzice uwierzyli dzięki Marcinowi w Chrystusa. We Francji w miasteczku Poitiers spotkał się z biskupem i opowiedział mu o swoim powołaniu oraz chęci całkowitego oddania się Bogu jako ascety. W wyniku, czego biskup wyznaczył Marcinowi pustelnię. Święty Marcin został rozsławiony jako ojciec zakonny. Jego sława jako mnicha szybko obiegła okolice miejscowości, w której żył. To przyczyniło się do otrzymania przez niego urzędu biskupiego w mieście Tours, gdzie w 371 roku wyświęcono go na kapłana oraz wręczono mu sakrę biskupią. Swój urząd biskupi sparował przez dwadzieścia sześć lat. Czas spędzał pośród wiernych, a podczas swoich wizytacji wspierał ich postawą życia. Jego życie było bardzo skromne przepełnione ascezą, pokutami oraz postami. Nigdy nie zapominał o najbiedniejszych. Podania mówią, że będąc w Paryżu spotkał osobę zarażoną trądem, w geście przyjaźni ucałował go oraz zatroszczył się o niego. Przed katedrą w Tours żebrak zatrzymał Marcina z prośba, aby ten dał mu jałmużnę. Oprócz niej żebrak dostał również ubrania, które na polecenia Marcina miał przynieść diakon. Diakon jednak nie wykonał zadania. W tej sytuacji święty Marcin oddał żebrakowi ściągniętą z siebie tunikę. Po czym ubrał łachmany żebraka. Ciągle wstawiał się za osobami niewinnymi oraz niesłusznie oskarżonymi. Przyczynił się do przerwania sporów, które wybuchły między duchowieństwem oraz wiernymi w 387 r. Jego wytężona działalność doprowadziła go do osłabienia oraz chorób. Zmarł prawdopodobnie ósmego listopada. Datę jego śmierci ustalono na 397 albo 401 rok. Szczątki jego leżą w Tours.
Na terenie Polski występuje dwieście Kościołów pod wezwaniem imienia tego świętego. Stał się patronem Francji oraz sukienników. Jego życie działalność są nadal aktualnym wzorem do naśladowania. Do tej pory nic nie uległo dezaktualizacji. W społeczeństwie występuję te same problemy związane z bezdomnością czy krzywdzeniem niewinnych, dlatego święty Marcin jest godnym wzorcem naśladowania miłości Boga i bliźniego.
