Jeden z najznakomitszych polskich portrecistów XIX w. Urodził się w 1823 r. w Wiedniu. Henryk Rodakowski, bo o nim mowa, mieszkał i studiował od 1846 do 67 roku w Paryżu. Pierwsze jego prace to biedameierowskie , malowane akwarelą portrety. Malował tez szkice historyczne, od których bił patriotyczny romantyzm. Sławę zdobył jednak jako portrecista. Malował bliskich członków rodziny. Znane są portrety ojca (1850), sióstr (1858), Leona Kaplińskiego (1862), Brata Maksymiliana, ciotki Babetty Singer (1863), Leonii B. Bludhorn (1971, W. Dzieduszyckiego (1880).
Portret gen. Henryka Dembińskiego (1852) i Portret matki (1853) przyniosły mu europejską sławę. Obrazy te zdobyły najpierw uznanie w Paryżu. Dzieła te wyróżnia spokojna kompozycja i psychologiczna charakterystyka malowanych postaci. Rodakowski godził w swoich pracach klasycyzujący realizm i romantyzm. Ma na swym koncie również kompozycje historyczne: " Posłowie u Sobieskiego"(1861), "wojna kokosza" (1872). Rodakowski interesowała też tematyka ludowa. Namalował cykl jedenastu akwarel, tzw. Album pałahicki (1867- 68). Pod koniec życia mieszkał w Zakopanem i Krakowie. Tam zajął się działalnością , w tym czasie bardzo żywą, w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, w Muzeum Narodowym i Szkole Sztuk Pięknych.
