Państwa mają do dyspozycji różnego rodzaju instrumenty, które pozwalają chronić rynek wewnętrzny przed napływem produktów z zagranicy. Środki te mogą przybierać charakter techniczny. Bariery techniczne pozwalają ograniczać import, a także zmniejszać konkurencyjność zagranicznych towarów. Zazwyczaj mają postać różnego typu wymagań dotyczących jakości sprowadzanych wyrobów (standardy, normy, atesty itp.). Oczywiście tego rodzaju bariery są dla importerów "do przejścia". Wiąże się to jednak z kosztami, np. konieczne czynności dostosowawcze, sprawdzenia i kontrole, dodatkowe atesty itp. Tego rodzaju prace i czynności mogą wpływać na podwyższenie cen importowanych towarów. Do najczęściej stosowanych instrumentów technicznych ograniczających import należą:
1. międzynarodowe i krajowe standardy - tego rodzaju wymagania odnoszą się do parametrów wytwarzanych dóbr (do procesu produkcji oraz do samego wyrobu). Importerzy radzą sobie z tą barierą wprowadzając różnorakie modyfikacje podstawowego wzoru wyrobu, które są dostosowane do poszczególnych rynków. Proces ten określa się mianem "proliferacji";
2. systemy pomiaru i kontroli jakości produktów - poszczególne państwa stosują odmienne procedur pomiarów procesów wytwarzania oraz samych (np. system badania wytrzymałości materiałów). W związku z tym wyroby produkowane z uwzględnieniem jednego systemu miar nie odpowiadają specyfikacjom innych systemów. Każdy produkt, który trafia na rynek wewnętrzny danego państwa, musi spełniać określone wymogi jakościowe. W przypadku dóbr importowanych konieczne są dodatkowe badanie pozwalające stwierdzić, że dany towar spełnia krajowe wymogi. Poddanie importowanego produktu wewnętrznym procedurom sprawdzania jest niezbędnym warunkiem umożliwiającym przekroczenie granicy danego państwa przez tenże produkt. Dla importera jest jednak źródłem dodatkowych kosztów;
3. instrumenty ochrony środowiska naturalnego - właściwie każde państwo posiada własne regulacje dotyczące zagadnienia ochrony środowiska naturalnego przed zanieczyszczeniami. Przepisy tego typu dotyczą zarówno procesu wytwarzania produktów (np. zakaz wykorzystywania określonych substancji), jak i samego wyrobu (bada się, czy w czasie eksploatacji danego towaru nie dojdzie do zanieczyszczenia środowiska);
4. normy higieniczne i sanitarno-weterynaryjne - odnoszą się do wymagań dotyczących przede wszystkim jakości i składu żywności, produktów farmaceutycznych oraz wyrobów kosmetycznych i drogeryjnych. Spełnienie tych wymagań ma na celu zabezpieczenie zdrowia obywateli danego państwa;
5. opakowanie i oznakowanie produktów - najczęściej każde państwo ma własne specyficzne wymagania dotyczące rozmiarów, wagi czy kształtu i koloru opakowań (puszek, butelek, pudełek itp.) oraz zakresu informacji i oznaczeń, jakie muszą zawierać opakowania określonych produktów. W przypadku produkcji na skalę masową spełnienie specyficznych wymogów powoduje skomplikowanie procesu wytwarzania;
6. dokumentacja towarowa - w wymianie handlowej ogromna rolę odgrywa różnego rodzaju dokumentacja, której zebranie jest warunkiem importu produktów. Wypełnianie i kompletowanie wszystkich potrzebnych dokumentów jest czasochłonne i w związku z tym kosztochłonne. Może to także rodzić niebezpieczeństwo ujawnienia informacji tajnych, objętych tajemnicą handlową. W związku z procesami tworzenia jednolitych rynków wewnętrznych w ramach różnych ugrupowań integracyjnych zrodził się pomysł ujednolicenia i uproszczenia dokumentacji związanej z wymianą handlową towarów. W ten sposób od 1. stycznia 1988 r. obowiązuje Jednolity Dokument Administracyjny (SAD), który ułatwia administrowanie międzynarodowym obrotem towarami.
